Lost In Lustrous Nights is een bijzonder album, zoveel is dus wel duidelijk. Maar is het ook een goede plaat? Opener Spirit klinkt in ieder geval zeer aangenaam door zijn hypnotiserende riffs en dromerige keyboardtapijt. Ook Echoes Of Transcendence klinkt ondanks zijn minimalisme erg sfeervol. Minpunten zijn er echter ook nog wel degelijk. De belangrijkste is de enorm bedompte productie, waarin geen enkel instrument op de voorgrond lijkt te staan en alles achter elkaar lijkt weggemoffeld (een euvel dat bijvoorbeeld ook de laatste Mono-plaat For My Parents parten speelde). Ik verwacht geen knallende productie dat zou ook totaal misplaatst zijn maar dit is weer het andere uiterste.
Daarnaast klinken de nummers nu nog iets t simplistisch. Ook hiervoor geldt dat een grotere mate van complexiteit de muziek meer kwaad dan goed zou doen, maar dat de opzet nu nog wel erg basaal is. Hoewel Lost In Lustrous Nights erg sfeervol klinkt, mist het album toch diepgang, iets dat nog het best tot uiting komt gedurende Into The Ancient Darkness, dat vooral uit weggemoffeld geschreeuw bestaat. Het is daarnaast goed te horen dat dit een compilatie van oude nummers is, die her en der op gelimiteerde E.P.s en tapes zijn verschenen, want de plaat klinkt niet erg coherent.
Wie de volstrekt introverte en minimalistische sfeer van Forteresses Par Hauts Bois Et Vastes Plaines kon waarderen, zal ook Lost In Lustrous Nights op waarde weten te schatten. Wat mij betreft is dit album echter vooral een aardige kennismaking met een intrigerende band, waarvan ik zeker weet dat ze tot veel meer moois in staat zijn dan ze hier laten horen. Een compilatie die mij ondanks zijn zwakke punten nieuwsgierig maakt naar de full lengths.
Tracklist:
1. Spirit
2. Echoes Of Transcendence
3. Into The Ancient Darkness
4. Neath The Black Veil
5. Resplendency