Ook op Still Innocence overheerst serene keyboardambient en is een bijrol weggelegd voor gruizige gitaarriffs. De muziek van Lustre zit dan ook eigenlijk ontzettend simpel in elkaar. De nummers worden gekenmerkt door enkele basismelodien, die door de voortdurende herhaling en lichte variaties een hypnotiserend effect teweegbrengen mits de luisteraar hier een beetje ontvankelijk voor is natuurlijk. Eenvoudige keyboardritmes eisen de hoofdrol op, terwijl de gitaarpartijen slechts met veel moeite het hoofd boven water houden in de warme, gloedvolle ambientklanken. Het enige dat aan black metal herinnert, zijn de screams van Nachtzeit, die echter zodanig vervormd en weggemoffeld zijn, dat ze nauwelijks meer hoorbaar zijn.
Omdat de nummers allemaal volgens hetzelfde stramien zijn opgebouwd, heeft het eigenlijk niet veel zin om afzonderlijke tracks te belichten, hoewel binnen die nogal rigide basisstructuur vooral het ruim negen minuten durende Nestle Within in positieve zin opvalt door het betoverende karakter van de centrale keyboardmelodie. In Let Go Like Leaves Of Fall komt er zelfs helemaal geen gitaar of zang aan te pas. De sfeer wordt er geen moment minder door. Hoewel het album maar vijfendertig minuten duurt, slaagt Lustre er wel in om je mee te voeren naar een andere wereld. De muziek op dit album leent zich dan ook vooral voor contemplatie en reflectie. Het zijn klanken om mee weg te mijmeren.
Still Innocence is een typisch Lustre-album: meditatieve muziek, volstrekt losstaand van elke vorm van agressie of urgentie, onbestemd dwarrelend in zijn eigen, vederlichte microkosmos. Het is de muzikale variant van een veertje dat door de wind fladdert en heel even je gezicht aanraakt. In het grote geheel der dingen iets onbeduidends, maar het is desondanks mooi om af en toe bij dergelijke kleine momenten stil te staan. Wie weet is echte schoonheid juist hierin te vinden.
Tracklist:
1. Dreaded Still
2. Nestle Within
3. Let Go Like Leaves Of Fall
4. Reverence Road
5. Without End
