Destrage is een beetje de vreemde eend in de bijt. In eerste instantie zou je simpelweg het label metalcore op de jongens kunnen plakken. Maar dat is niet helemaal eerlijk, want de Milanezen gaan veel verder dan de gebruikelijke kaders van dat genre. Invloeden van thrash, heavy metal, hardcore, alternative metal, nu-metal, rock-n-roll en zelfs flamenco zijn ruimschoots aanwezig. Het geeft in ieder geval een zeer aangename brij van verschillende stijlen en, ondanks de enorme chaos dat dit oplevert, is het bijzonder goed te verteren.
Het bizarre karakter van de muziek levert elf zeer interessante composities op van hoogstaande kwaliteit. Razendsnel gitaarspel, strak drumspel, toffe breaks en briljante tempowisselingen en overgangen voeren de boventoon. De solos zijn zelfs van een zeer hoog niveau. Vocalist Paolo Colavolpe is een natuurtalent die zowel met gebrul, geschreeuw als cleane zang zich weet te onderscheiden. Waar veel vocalisten in het genre totaal de mist in gaan met cleane zang, weet Colavolpe precies waar zijn bereik ligt en weet dit goed te benutten.
De thematiek van The King Is Fat N Old heeft een quasi-serieuze ondertoon, dat weer uitstekend aansluit bij de muziek. Het hoeft allemaal niet zo ernstig te zijn bij Destrage en dat siert ze. Het levert een geweldige verzameling herrie op van hoogstaande kwaliteit mt een knipoog. Gewoon lol maken en je talent volledig benutten. En zo heb je opeens een dijk van een plaat in handen.
Tracklist:
1. Double Yeah
2. Twice The Price
3. Jades Place
4. Neverending Tale
5. Back Door Epoque
6. Smell You Later Fishy Bitch
7. Collateral Pleasure
8. Home Made Chili Delicious Italian Beef
9. Tip Of The Day
10. Panda VS Koala
11. Wayout
