Kwalitatief gezien verschilt deze plaat niet veel van zijn voorgangers. Solide songs, prima productie en kundig snaar- en trommelwerk. Het soort stem van Joost geniet niet echt mijn voorkeur, maar de afwisseling met de hoge grunts is prettig, wat de afwisseling er goed in houdt en eerlijk is eerlijk: de beste man kan grunten. Het probleem dat ik met deze release heb, is een aantal passages waarbij de luisteraar moedwillig getergd wordt. Als ik naar een plaat zit te luisteren heb ik niet echt behoefte aan een minutenlange schetensolo of aanhoudende feedback. Vast heel erg amusant tijdens het opnemen van de plaat, maar het komt het luisterplezier zeker niet ten goede. Er zitten zeker drie of vier momenten op de plaat waarbij standaard de next-knop wordt ingedrukt en dat kan toch niet de bedoeling zijn.
En de teksten… tsja, volwassen mannen die poep- en seksgrapjes maken. Ik laat het graag aan de luisteraar over om te bepalen of het hier om humor gaat. Het is echter wel zo dat The Great Southern Clitkill een prima stukje grindcore is, die door liefhebbers zonder twijfel aangeschaft kan worden.
Tracklist:
1. Now I Lay Me Down To Cheat
2. Crime Scene Cleaner
3. Daryl Rhea
4. F.F. (Fuckin’ Faggot)
5. I Hypochondriac
6. The Great Southern Clitkill
7. Cellar Dweller
8. La Bestia
9. Fred Shipman (A Sick Man)
10. Saturday Night Beaver
11. GRUNTlichkeit
12. Glory Hole
13. In-diana Jones
14. Family Ties
15. Positive Aspects Of Collective Chaos (Part IV)
16. Knoxville Horror Mutilations
17. BTS (Biomedical Tissue Services)
.jpeg){kind=small}
