Nederlands goregrind-trots Rompeprop mocht het spits afbijten voor een - ondanks het vroege tijdstip - al behoorlijk vol zittende Effenaar en deed dat met verve. Het was duidelijk een thuiswedstrijd voor de heren: zowel publiek als band reageerde enthousiast en Rompeprop zette dan ook een vermakelijke set neer. De band moet het niet hebben van technisch vernuft, maar van een flinke dosis humor (getuige de hilarische aankondigingen en songtitels als Penikanelul). Vooral de Steppenwolf-cover Born to be Wild (Porn to be Wild?) mag genoemd worden.
Over het hieropvolgende Intumescence kan ik kort zijn: ik kon de heren niet, ik kan me geen enkel noemenswaardig nummer herinneren en ik ben niet van plan me in deze band te gaan verdiepen. Middelmatigheid troef, en er was niets dat ervoor kon zorgen dat deze band zich op de een of andere manier enigszins kon onderscheiden van de grijze massa.
Naar het optreden van Cliteater was ik erg benieuwd en mijn verwachtingen werden ingelost. Waar de band al op het album Cut em All laat horen haar hand niet om te draaien voor een flinke portie beukende grindcore, weet de band ook live een feestje ervan te maken. Korte, krachtige nummers, geen flauwekul, een energieke uitstraling en razendsnel drumwerk maken dit optreden tot n van de betere vandaag. Bovendien kreeg het publiek al wat voorproefjes van het nieuwe album Eat Clit or Die.
Ook Last Days of Humanity heeft inmiddels een naam hoog te houden in het goregrind-genre. Hoewel ik nog helemaal niet bekend was met deze band, viel het optreden vrij goed in smaak. Ook hier viel vooral het drumwerk in positieve zin op. Jammer genoeg werd de muziek naarmate het optreden vorderde wat eentonig, maar al met al wist de band bij mij een positieve eerste indruk achter te laten.
Na een korte schranspauze was het dan tijd voor de band waarvoor ik eigenlijk gekomen was: Sublime Cadaveric Decomposition. Deze Fransen leverden met het meest recente album II werkelijk een beest van een grindschijf af, waar echt alles aan klopt. Dit optreden was voor mij dan ook het hoogtepunt van de dag: wt een enthousiasme en wt een energie! Vrijwel zonder enige adempauze beukten deze neandertalers zich een weg door de set heen en verpulverden vrijwel alles en iedereen om zich heen. Aan de publieksreacties te horen waren overigens wel meer mensen het met mij eens. Rest mij nog te melden dat SCD op n bepaald punt aan The Eagles doet denken: ook deze Fransen zingen allemaal vrolijk mee!
Na dit geweldige optreden was het tijd om eens wat op de metalmarkt rond te neuzen, waardoor Celebral Turbulency en Pigsty grotendeels aan mij voorbij zijn gegaan. Tegen de tijd dat Gronibard haar opwachting maakte, was ondertekende echter weer paraat. Gronibard was vandaag de vreemde zeug in de modderpoel en moest het vooral van grappen en grollen hebben. De zanger beschikt over een heel arsenaal aan bizarre stemmetjes en geheel in stijl in jurken en met kushandjes naar het publiek nam de band na een goed half uur afscheid. rg vermakelijk, maar volgens mij niet aan iedereen besteed. In ieder geval een welkome afwisseling.
Na Gronibard volgde met Negligent Collateral Collapse n van de smaakmakers van het festival. Deze Tsjechen zingen voor de verandering eens niet over schijt, pus, ingewanden en alle leuke dingen die je daarmee kan doen, maar houden zich bezig met wiskunde en programmeren. Niet dat er muzikaal gezien zoveel verschil te merken was, integendeel. Ondanks de hoge verwachtingen bleek NCC eigenlijk maar een saaie band te zijn. Het kan natuurlijk komen dat ik inmiddels een beetje aan mijn grindcore-limiet zat, maar in ieder geval was het optreden van NCC nauwelijks noemenswaardig te noemen.
Waarom Cock and Boll Torture het festival mocht afsluiten, is mij volledig onduidelijk. Het voortkabbelende, zaaddodende midtempo en de nauwelijks verheffende, inspiratieloze nummers waren voor mij de spreekwoordelijke nachtkaars die uitdoofde. Ik heb me dan ook zo snel mogelijk in het caf genesteld om deze band aan mij voorbij te laten trekken.
Door de nodige logistieke problemen kwam Ahumado Granujo te laat opdagen, waardoor zij de gelegenheid kregen om nog na Cock and Ball Torture te spelen. Aangezien ondertekende echter even geen (gore)grind meer kon zien of horen, ben ik er na een paar nummers vandoor gegaan.
Al met al een vermakelijke dag, waarbij vooral de optredens van Rompeprop, Cliteater, Sublime Cadaveric Decomposition en Gronibard de moeite waard bleken. Iets meer afwisseling in de programmering zou echter geen kwaad kunnen (kom op, n of twee death metalbands zou toch geen kwaad kunnen?), evenals de muziek tussen de bands door. Voor de vrij goedkope entreeprijs kreeg de liefhebber echter genoeg lekkers voorgeschoteld en wat mij betreft is dit feestje dan ook zeker voor herhaling vatbaar.
