Op woensdag opent Blasmusik Illenschwang traditioneel het festival. Het orkest uit het dorpje dat op steenworp afstand van het festivalterrein ligt, doet dat onder grote belangstelling. Tientallen bezoekers gaan op de grond zitten roeien, ze staan te pitten, de eerste wall of death is een feit en de festivalstemming zit er al vroeg in. Het is een letterlijk een warm welkom, want de zon schijnt in overvloed en het bier vloeit al rijkelijk. "Trinken, trinken, weil man die Sorgen dann vergisst", geeft een bandlid aan.
Terwijl over de camping de hit Du hast der schnsten Arsch der Welt klinkt, zijn velen in de circustent Campsite Circus de metalcomedy Deathgasm aan het bekijken. Die tent staat er dit jaar voor het eerst en blijkt een groot succes. Later op de avond is er een dj-set, maar erg jammer is dat deze constant vol is. Je komt er niet meer in. Desondanks is de Campsite Circus voor herhaling vatbaar.
Voor de merchandise staat een enorme rij. De festivalmerch is gewild en al relatief snel uitverkocht. Een aantal mensen dat donderdag wat wil kopen, vist achter het net. Naast de nieuwe tent zijn er op woensdag twee andere podia waarop een regulier programma te zien is. De T-stage en de Camel Stage. Almanac is de eerste band die acte de prsence geeft in de grote tent (met daarin vier bars). De powermetalformatie (die wat elementen uit de folk en klassieke muziek in zijn toegankelijke composities verwerkt) is door ex-Rage-gitarist Victor Smolski in het leven geroepen en speelt vandaag songs van het debuutalbum Tsar en de Rage-cover Empty Hollow. De ervaren muzikanten spelen solide, de zang van David Readman, Andy B. Franck en Jeannette Marchewka is stabiel en de show en kleding zijn verzorgd.
Wild en snel zijn een paar van de juiste woorden die het optreden van Evil Invaders kenmerken op de Camel Stage. Het kleinste, maar tevens gezelligste, is verruimd is ten opzichte van vorig jaar en dat is een prima aanpassing. Een moshpit is al snel een feit en de Belgische speedmetalformatie krijgt ook wat crowdsurfers te zien. Er is zelfs een wall of death vroeg op de dag. Dat komt mede door de tomeloze energie die de zuiderburen in het halve uur tentoonspreiden. Zeer vermakelijk om te zien.
Vervolgens is het de beurt aan Mantar, Turks voor paddenstoel. Het duo uit Bremen combineert punk, rock, groove, doom en black metal. Kortom een zeer eigen, vermorzelend geluid dat Hanno en Erinc produceren. Ze spelen gepassioneerd en beuken je murw. Ze krijgen even hulp van gastzanger Gabriel 'Gabbo' Dubko van Implore. Helaas staat het geluid niet geweldig, maar de intense show van Hanno vergoedt een hoop. Na een half uur heeft een deel het wel gezien, maar het tweetal krijgt behoorlijk wat bijval van de blijvers.
De old school (blackened) death metal van Obscure Infinity komt in het ondergaande zonlicht niet optimaal tot zijn recht. De Duitsers spelen iets te rommelig tijdens de snellere passages. De bij vlagen sfeervolle trage stukken komen wel zeer aardig uit de verf. Sign Of The Nightsky en Maniac Destroyer behoren tot de sterkste tracks. Het is niet heel druk voor de Camel Stage en de publieksreactie is wat mat.
Het is Bury Tomorrow een aantal jaren geleden prima bevallen op Summer Breeze en vandaag overtreft men die ervaring volgens frontman Daniel Winter Bates. Hij is verantwoordelijk voor de screams bij de melodieuze metalformatie die metalcore en moderne metal combineert. De Engelsen zijn vandaag in vorm en krijgen terecht veel bijval. Tijdens Of Glory is er een wall of death en op verzoek van Daniel komt er bij aanvang van 301 een drietal circlepits. Ook is er iemand in een rolstoel aan het crowdsurfen. Gitarist Jason Cameron is verantwoordelijk voor de cleane zang en dat gaat hem prima af. Het is jammer dat de basdrums wat overheersen, maar dat mag de pret slechts gedeeltelijk drukken. Bury Tomorrow is het eerste hoogtepunt van de dag.
Het tweede dient zich snel aan met Aeverium. Dat komt deels door het charisma van frontman Marcel Chubby Rmer, die een beest is in vergelijking met de frle, geschoolde zangeres Aeva Maurelle. Hij orkestreert het "What are you waiting for?" en verzoekt de bezoekers gastzangeres Amanda Somerville te vervangen door mee te zingen. Tussen de veelzijdige nummers door (gothic, beetje elektro, metalcore en moderne, melodieuze metal) tovert hij een lach op ieders gezicht. Zo vraagt hij de bezoekers de band eens te bezoeken op de site, op Facebook of YouPorn. De Duitse melodieuze metal is zowel catchy als energiek. Tijdens Heavens Burning (Harvest Time) is er een jump the fuck up. Aeverium wint fans.
De set van Lost Society begint snel en thrashy met Braindead en het Kill Em All-achtige Kill (Those Who Oppose Me), maar daarna nemen de Finnen gas terug. De variatie met groove en melodie draagt bij aan een prettig hoorspel, met I Am The Antidote als n van de meest memorabele momenten, samen met een drumsolo. Topmateriaal is het niet, maar aangenaam genoeg.
De atmosferische en djenty metalcore van Novelists is weliswaar interessant op plaat, maar live is de wisselvallige cleane zang een domper op de springerige feestvreugde. Zodoende komen Souvenirs, Echoes en Voyager niet helemaal tot hun recht. Jammer, want muzikaal is het in orde.
En van de weinige acts die gezegend is met een goed geluid in de tent, is Grand Magus. Bij veel bands galmt en ruist het vooral, waardoor de nuances er vaak niet goed uitkomen. Gelukkig niets van dat alles bij de Zweedse doom/heavy metalformatie, die een ijzersterke indruk maakt. Het who-ho-ho van Hammer Of The North galmt nog lang na op het festivalterrein.
Als je wat rondloopt tussen de beide podia en de eettentjes, valt op dat een ploeg herkenbare mensen het terrein regelmatig schoonhoudt. Ze missen echter wel een container, want die is aan het crowdsurfen bij Downfall Of Gaia. Het is inmiddels donker buiten en dat tekent de juiste setting voor de Duitse mix van post-metal, sludge en black. Darkness Inflames These Sapphire Eyes, Carved Into Shadows, Drowning By Wing Beats, Ascending The Throne, To Carry Myself To The Grave en Excavated houden de grote groep genteresseerden moeiteloos in hun greep. Downfall Of Gaia is sfeervol, dynamisch, intens en van een andere wereld.
Welcome to the hardcore show! Agnostic Front trekt veel belangstelling, al lijkt de tent snel vol als iedereen bij de ingang blijft staan. Als je doorloopt, is er vaak nog plek genoeg. De stem van Roger Miret komt vandaag met horten en stoten door de microfoon, beslist een afknapper op een verder standaard show. De gangshouts zijn wel raak. Ook de gastbijdrage van Freddy Cricien van Madball tijdens Peace is prima. For My Family, de Ramones-cover Blitzkrieg Bop en Gotta Go zijn slechts enkele van de meeschreeuwnummers op de setlist van de hardcorepunkband die al meer dan 35 jaar meedraait. Respect!
De mix van rock en black metal van Ketzer herinnert af en toe aan Tribulation, maar heeft toch een eigen touch. Het Duitse collectief brengt vanavond een mix van oude en nieuwe tracks ten gehore, die live goed tot hun recht komen. Dat komt mede door het prima afgestelde geluid. Aan de presentatie mogen de heren evenwel nog werken. Het is wat onevenwichtig en dat leidt af van de sfeervolle klanken. Het plaatje is daarmee nog niet helemaal rond dus, maar muzikaal is het interessant genoeg om te blijven kijken.
In de nachtelijke uren spelen ook nog Vader, Fulnis en Bmbers. Navraag levert op dat Vader en Fulnis prima presteerden. Bij laatstgenoemde en Bmbers was het erg rustig in verband met het late tijdstip. Uw verslaggever ligt dan na vele uren metal op een oor om morgen weer fris en fruitig aan de start te verschijnen.
Dank aan Kick Verhaegen voor de foto's.
