Momenteel doet Gorath niet bepaald meer aan Opeth of andere progressieve gezelschappen denken. Misschien als we kijken naar de lengte van de nummers of sommige instrumentale passages, maar verder heeft de band zich ontwikkeld tot een uitstekende black metalband met veel oor voor detail en sfeer. De muzikale ontwikkeling doet in die zin nog wel wat denken aan Satyricon, aangezien die band ook kiest voor een effectievere aanpak. Gorath klinkt echter wel wat sfeervoller en vooral meer uitgesponnen.
De band combineert op een smaakvolle manier rauwe riffs met functionele gitaarmelodien, zoals goed te horen is in het spannende Doed Over't Galgeveld. Deze uitstekende compositie kent een geweldige opbouw, bloedstollende vocalen en heerlijke riffs. De band wisselt de riffs af met melodieuzere partijen die de nummers een episch karakter meegeven, waardoor de verveling op geen enkel moment toeslaat.
De productie van het album is precies goed. Er is bewust gekozen voor een droge sound met slechts af en toe een galm tijdens de melodieuzere passages. Bijzonder sterk is ook het zangwerk van zanger/gitarist F. Dupont. Zijn kwaadaardige gekrijs past perfect bij de uitgesponnen composities van het viertal. Hoewel de band het experiment niet schuwt (in de vorm van enkele atmosferische partijen), is de nieuwe plaat toch vooral een heerlijk black metalwerkstuk geworden. De wisselwerking tussen melodie en agressie is bijzonder goed uitgewerkt en ondanks de lengte van de nummers kent de plaat maar weinig inkakmomenten. Wat de ontwikkeling ten opzichte van voorganger Misotheism betreft, heeft de band de kunst van het weglaten nog beter onder de knie gekregen. De heren bewijzen dat ze ondanks een vrij eenvoudige instrumentale aanpak, met een stel sterke composities voor de dag kunnen komen die de liefhebbers van het genre absoluut aan zullen spreken.
Tracklist:
1. Tombeveld
2. Thiedenbecke
3. Doed Over't Galgeveld
4. Do Ut Des
5. Godsgerecht Geschiedde
6. Heidewake
7. Gesta Sancti Servatii
