Opener Sagittarius geeft een prima indicatie van het groeiproces dat Gorath heeft doorgemaakt: de Satyricon-invloeden liggen er niet meer zo dik bovenop en de lange, uitgesponnen nummers zijn in compositorisch opzicht meer volwassen geworden. Qua sfeer roept The Fourth Era meer dan eens referenties op aan het nieuwe werk van Enslaved. Het bij tijd en wijle melancholische gitaarwerk doet bovendien soms denken aan Agalloch. Verder valt de heldere, moderne sound van het album in positieve zin op.
Naast de eerder genoemde opener verdient het nummer The Astronaut of Palenque aparte vermelding. Hier blijkt de band het meest op dreef te zijn. Vooral het begin, waarin razendsnelle black metal gecombineerd wordt met akoestisch gitaarwerk, is overweldigend. Er kunnen echter ook enkele kritiekpunten aangestipt worden. Zo is de cleane zang op The Fifth Birth niet erg overtuigend. Ook zou men op een enigszins lullige manier- kunnen beweren dat het materiaal op The Fourth Era nog steeds niet erg origineel is.
Feit is echter wl dat de muziek op dit album gewoon prima in elkaar zit. Met de goed uitgevoerde Mayhem-cover Buried by Time and Dust wordt het album lekker fel afgesloten. Al met al dus gewoon een goed album. Als de band met ieder nieuw album dezelfde progressie weet te boeken, kunnen we nog erg mooi materiaal verwachten in de toekomst.
Tracklist:
1. Sagittarius
2. Xibalba Be
3. Create & Renew
4. Descending (The Realm)
5. The Fifth Birth
6. Zenith Point
7. Cosmogenesis
8. The Astronaut of Palenque
9. Buried By Time and Dust (Mayhem-cover)