Het Belgische Gorath werkt zich de laatste jaren gestaag een weg naar de internationale (sub)top van de black metal scene. Sinds het in 2005 verschenen debuutalbum Elite groeide de band zowel compositorisch als in tekstueel opzicht met het prima The Fourth Era. Het derde volledige album Misotheism sluit eigenlijk naadloos bij zijn voorganger aan. De rode draad door het album is ketterij, vertaald in zeven Gnostische gospels � de zeven nummers op dit album. Ook in muzikaal opzicht is Gorath wederom gegroeid: de overduidelijke Satyricon-invloeden zijn iets meer gedoseerd en hebben ruimte gemaakt voor een meer eigen geluid, dat qua sfeer het laatste Watain-album goed weet te benaderen.

De ruim acht minuten klokkende opener Gnosis laat al meteen goed horen waar Gorath anno 2008 voor staat: vrij complexe, diepzinnige black metal waarbij het experiment niet geschuwd wordt. Zoals ook al op The Fourth Era het geval is, doet ook hier de opbouw van de composities meerdere malen aan het latere werk van Enslaved denken. Het begin van Abufihamet, met zijn kabbelend akoestisch gitaarwerk, doet zelfs een moment aan Explosions In The Sky denken, maar dat is van korte duur, want na een kleine halve minuut knalt het nummer er goed op los. Ook het bijna tien minuten durende epos Abraxas verdient aparte vermelding. Dit nummer is wat mij betreft het hoogtepunt van het album en bevat heerlijke riffs, afwisselende zang en fraaie overgangen tussen akoestische en harde gedeeltes.

Het zegt veel over de veelzijdigheid van de nummers dat deze ondanks een gemiddelde lengte van zeven minuten geen moment vervelen. Een klein minpuntje vind ik echter nog steeds de sporadisch opduikende cleane zang, die kracht mist. Dat is echter een kleine kanttekening bij een verder op alle fronten sterk en professioneel in elkaar zittend album. Laten we dan ook hopen dat dit album de erkenning krijgt die het verdient.

Tracklist:
1. Gnosis
2. Apophasis
3. Abufihamet
4. Sophia
5. Metempsychosis
6. Abraxas
7. Sicarii