Na een korte intro trapt de band sterk af met Nemesis Light Fading, een krachtig, maar tegelijkertijd melodieus klinkend nummer dat een goede indicatie is voor wat nog gaat komen. Ter vergelijking dringt onmiddellijk de naam Dissection zich bij mij op. Zo geniaal als Storm Of The Lights Bane of The Somberlain is Razor haast logischerwijs niet, maar de band weet wel dezelfde sfeer neer te zetten door de onderkoelde, melodieuze riffs. Met name nummers als Final Redemption en de geweldige afsluiter From Above komen daardoor uitermate sterk over. Naast Dissection doet de band me ook wel eens aan Necrophobic denken, met name gedurende het begin van het titelnummer (dat sowieso een absolute aanrader is vanwege de likkebaardend lekkere melodielijnen). Er zijn mindere bands om mee vergeleken te worden, lijkt me zo!
Ook productioneel gezien valt er nauwelijks iets op Razor aan te merken. De productie is helder en transparant, zonder ergens te licht over te komen, waardoor het melodieuze karakter van de band goed benadrukt wordt zonder dat daarvoor aan kracht wordt ingeboet. Het enige minpuntje dat ik kan bedenken, is dat de teksten bij vlagen wat amateuristisch overkomen (zoals bij Penetration Of Innocence), maar als ik eenmaal bands op tekstuele inhoud begin af te rekenen, vrees ik dat er weinig goede bands overblijven. Hoe dan ook, ik kan nog wel lang en breed over Razor doorpraten, maar laten we het erop houden dat iedere liefhebber van bands als Dissection, Necrophobic en Unanimated hier uitstekend mee uit de voeten zal kunnen. Razor is een uitermate professioneel album geworden dat met haar tien kwaliteitssongs de internationale concurrentie gemakkelijk aan moet kunnen.
Tracklist:
1. Out Of The Darkness It Comes
2. Nemesis Light Fading
3. As Hope Dies
4. Final Redemption
5. Day Of Departure
6. Razor
7. The Fallen Kingdom
8. Pad Der Verdoemenis
9. Penetration Of Innocence
10. Rain Of Fire
11. From Above
