Zoals gezegd opent Fenris deze gemoedelijke black metal samenscholing. Hoewel Fenris al ruim tien jaar bestaat en twee albums rijk is, is het de band nooit gelukt om uit de underground te geraken. Gezien de black/viking mantel waarin de band zich hult en de podiumkwaliteiten van de vooral overtuigend performerende frontman, kan het bijna niet lang meer duren voordat Fenris door een label wordt opgepikt. Vanmiddag laat Fenris in ieder geval een goede indruk achter en laat duidelijk horen dat men muzikaal van vele black metal markten thuis is. Snel, rauw, melodieus, alles komt wel een keer aan bod en de sinister rode lichtshow zorgt in combinatie met de nodige rookgordijnen voor een passende ambiance. Van het in 2005 verschenen Ordeal speelt men de meeste nummers. Na de opener Heilland volgen nog Suffering Predestined, het titelnummer, en Das Boot en worden ze maar sporadisch afgewisseld met de inmiddels acht jaar oude Blood Opens Gateways en Zonen Des Storms. De inmiddels goed gevulde zaal weet ook wel raad met Fenris en schiet de bijna 40 minuten durende warming-up zijn doel geenszins voorbij.
Tussen de opener en de headliner valt Onheil muzikaal wellicht een beetje uit de toon, maar eigenlijk is de Zwijndrechtse band vandaag een prima supplement en een ware publiekstrekker. Want reken maar dat er genoeg oren naar standje "gespitst" rijzen op het moment dat het optreden uit de startblokken schiet. Tien jaar hebben we op het debuut Razor moeten wachten, in Baroeg wordt deze dan in alle volledigheid aan het publiek voorgedragen. Alle nummers van het album komen voorbij, van het voorgaande werk wordt niets gespeeld, waarmee Onheil definitief een streep lijkt te trekken door de beginjaren van de band. Inmiddels is er veel veranderd.De grimmige houding en rauwe sound hebben plaats gemaakt voor een meer profi uitstraling, waarin grappen geoorloofd zijn en met een toegankelijker geluid waarmee Onheil een gezellige, rockende band met een black metal tint is geworden. Een goed gespeelde Onheil gig is tegenwoordig dus bijna een feestje waar cynisme, humor en soepel rollende riffs gewoon bij horen. Op cd spreekt dit soort muziek mij, eerlijk gezegd, nauwelijks aan, live is het altijd wl zeer de moeite en Onheil kan wat mij betreft enkel spreken van een geslaagde cd-presentatie met een ontzettend goed geluid, meegaand publiek en een sterke show.
En dan is het alweer tijd voor de laatste band van de dag en mag het duidelijk zijn waarom Rotting Christ maar mensen blijft trekken. De mannen weten namelijk als geen ander hoe ze sfeer moeten neerzetten en muzikale kwaliteit moeten leveren. Voor liefhebbers van redelijk toegankelijke, melodieuze en donkere black metal is Rotting Christ een band bij uitstek, want zonder enkele poespas op het podium of aan het lijf brengen ze uitstekende nummers ten gehore. Jammer genoeg stoelt dit optreden wel t veel op de laatste full-length Theogonia, waarvan met Keravnos Kivernitos, Enuma Elish, Nemecic, Phobos' Synagogue en Threnody de helft van de cd wordt gespeeld en de helft van de set wordt gevuld. Rotting Christ heeft een prachtige rits albums waar zoveel mooie nummers op staan, dat het bijna zonde is dat de band zo bij n album blijft hangen, terwijl de set veel gevarieerder had kunnen zijn. Niets ten nadele van de nummers overigens, de overtuiging waarmee ze worden gebruikt doet het publiek alleen om meer roepen. Dus eigenlijk lijkt het nauwelijks uit te maken wat de band speelt, alles gaat er in als zoete koek. Sowieso heeft Rotting Christ nummers uitgekozen die goed bij elkaar passen, behoorlijk up-tempo en lekker herkenbaar zijn. Naast de Theogonia-zwik speelt de band nog Athanati Este, de meebruller In Domine Sathana en de oudjes The Sign Of Evil Existence en King Of A Stellar War. Met het publiek wordt er overigens maar gering gecommuniceerd, maar de interactie die aanwezig is, is wel zeer gemeend. Rotting Christ is duidelijk een band die van het podium geniet, van het publiek geniet, en ook tijdens dit optredeb zorgen het goede geluid en de passende lichtshow vandaag voor optimale kwaliteit op alle fronten, waar de volle zaal duidelijk mee in de nopjes is. Na het laatste nummer van de set komt Rotting Christ nog even terug met Non Serviam, n kleine toegift en daarmee is het dan ook echt gedaan.
Buiten moeten mijn ogen weer gaan wennen aan de zon...
Onheil:
Fenris:
klik op de foto's voor grotere versies
