De mannen van Onheil bijten vandaag de spits af. Onheil is de enige voorprogramma van vandaag en de band maakt duidelijk geen haast. Hoewel ik Onheil al jaren niet meer heb zien spelen en ondertussen bijna ben gaan veronderstellen dat de band de pijp aan Maarten heeft overhandigd, word ik verrast door een goed optreden van een band die tegenwoordig geen evil looks meer probeert te forceren maar gewoon een lekker potje blackmetal speelt waar je best voor van je luie spek mag komen. Aan de fanschare in de voorste regionen van de zaal te zien wordt Onheil toch wel gemist op de planken en nu de band acte de présence geeft neemt men het er goed van. Oude nummers als Hatemind en My Evil Side worden warm onthaalt en ook Extermination Of The New Plague en The Threat van de laatst uitgebrachte EP The Threat gaan er in als zoete koek en over er in gaan gesproken, ook de dames worden niet vergeten en kondigt Amok aan dat de piemels weer opgesnord mogen worden, in gedachten, terwijl de band wel speelt...
Tevens legt de zanger uit dat de band tegenwoordig door drie gitaristen wordt bemand. Alsof de duvel ermee speelt valt één van de gitaren tijdens het daarop volgende nummer plots weg. Maar geen nood aan de man want de overige twee klaren de klus.
Affijn, naast dit alles vernemen we eveneens dat de band nieuwe nummers op zak heeft (waarvan onder meer Razor gespeeld wordt) en dat Onheil binnenkort een videoclip gaat schieten. Het lijkt er dus op dat de band weer in the picture komt en dat is, getuige het alleraardigste optreden van vanmiddag, geen slechte zaak.
Een concert van Vader op het territorium van de Nederlanden is inmiddels al lang geen rariteit. Wat wél een rariteit is, is dat Vader mij tot dusver met elke show finaal met de grond gelijk maakte en ik heb er al heel wat achter de kiezen. Nu dateert de laatst bezochte wel uit 2003 (of 2004, klein detail...) maar ik ga er nog steeds van uit dat Vader de reputatie hoog weet te houden en ook vanmiddag de nodige hoeken en opstoten gaat uitdelen.
Met de intro van het laatste wapenfeit Impressions In Blood en de daaraan gekoppelde Shadowfear ontkurkt Vader de fles die de toegestroomde liefhebbers, toeschouwes en windmolens ruim een uur van de nodige traktatie gaat voorzien. Uiteraard ligt de grote nadruk op dit laatste album want gaandeweg passeren ook Hellelujah!!!, Warlords en The Book de revue en ook de mcd The Art of War wordt rijkelijk over het publiek uitgespoten. Als Peter "just one question" stelt weet iedereen hoe laat het is en wordt What Colour Is Your Blood een moment van euforie onder de aanwezigen, opgesplitst in de harenmolens vooraan, de maaiende vuisten in het midden en de goedkeurende blikken in de verdere regionen van de zaal en een paar nummers later komt de band nog eens keihard op de mcd terug middels This Is The War en Lead Us.
Dat Vader op het podium nog steeds "the war" is mag ook vandaag niet onopgemerkt blijven. De podiumverwachtingen worden ook deze keer ruimschoots ingelost, Vader klinkt anno 2007 nog steeds killer live. Het gruwelijk solide geluid, de scherpe gitaarsolo's en de ongekende strakheid waarmee iedere noot wordt gespeeld... Het is er nog allemaal en wederom weet de band diep respect af te dwingen, vanaf de planken. Het militante geluid dondert door merg en been en ook de uit duizenden herkenbare strot van Peter, zijn kenmerkende inzet en wolfachtig grijnzen terwijl hij zijn plectrum langs zijn keel haalt, halen bij mij de beste herinneringen weer helemaal boven water. Wat ik aan deze show echter wel mis, is een sfeer. De band doet haar ding, evenals het publiek, maar van chemie, interactie of vuurwerk is er nauwelijks sprake. Er hangt al met al geen geur van armageddon in de zaal, iets wat ik bij eerdere Vader-concerten wel degelijk heb ingesnoven. Ook staat het geluid (met name in het begin) veel te hard waardoor mijn trommelvliezen voor de adoptatie eerst een eigen oorlog met de versterkers besluiten uit te vechten.
Hoewel het verse muziekmateriaal vandaag -logisch- de overhand heeft worden ook fans van het oude uur niet vergeten. Van de geweldige De Profundis worden Sothis en Silent Empire gevolgd door Blood Of Kingu ten gehore gebracht en van de even geweldige Black To The Blind speelt de band Carnal en het titelnummer. Het is goed om te horen dat deze oude krakers nog altijd met gepast vuur worden gespeeld én ontvangen.
Xeper laat de band vandaag achterwege maar de nimmer ontbrekende Wings is vandaag uiteraard wel mee op reis en als de Vader het podium weer opmarcheert voor een welverdiende toegift wordt het dus ook meteen eentje van formaat. De "final massacre" van de avond is Slayers Raining Blood en daarmee valt het doek en kan Bibelot aan de cooling down gaan beginnen, aan de bar, op de plee of waar dan ook. Dat Vader de komende jaren beslist mag blijven komen spreekt ook na vanmiddag uiteraard nog steeds voor zich.
