Hoewel Desiderata van het Noorse progressieve gezelschap Madder Mortem door veel metalcritici de hemel wordt in geprezen, ligt het plaatje bij mij toch al stiekum heel wat weken stof te vergaren. Als ik mijn moed bijeen heb geraapt om dan eindelijk aan de recensie te beginnen en het ronde object de speler inslinger weet ik gelijk weer waarom ik het al die tijd links heb laten liggen.

Het grootste struikelbrok is de helse zang van Agnete Kirkevaag, die soms tegen het valse aanzit. Een waar dieptepunt wordt bereikt in het nummer Changeling, waarin zij enkele keren �change� brult en ik enkele keren de neiging krijg de luistersessie een halt toe te roepen. De enige rode lijn die ik op het chaotische Desiderata kan ontdekken is het Korn-achtige gitaarwerk en de nodige Nevermore-invloeden, die beide een uur lang worden herhaalt en af en toe worden afgewisseld voor wat ingetogen passages of zacht gitaarspel.

Misschien ben ik zelf niet geniaal genoeg om de 'genialiteit' van dit album te begrijpen en het zodoende ook niet kan waarderen. Wat zeker is is dat Desiderata op de grote stapel gaat belanden en wellicht in de verre toekomst nog een keer de kans krijgt, maar voor nu heb ik het even helemaal gehad met deze neuroten. Ik zou er zenuwachtig van worden, zeg.

Tracklist:
1. My Name Is Silence
2. Evasions
3. Plague On This Land
4. Dystopia
5. M For Malice
6. The Flood To Come
7. Changeling
8. Cold Stone
9. Hypnos
10. Sedition
11. Desiderata
12. Hangman