Het is voor het eerst sinds 2003 dat Madder Mortem aan het touren is. Na de tour van veerien jaar geleden verschenen wel drie albums: Desiderata (2006), Eight Ways (2009) en recentelijk Red In Tooth And Claw (2016). Met name van laatstgenoemde staan er songs op de setlist. Daarvan maken het meeslepende If I Could, Fallow Season en Underdogs de meeste indruk. Underdogs is wel een passende term voor de Noren. De eigenzinnige mix van rock, doom en metal is niet aan velen besteed, maar de oprechtheid en beleving in de presentatie zorgt wel voor een welverdiend applaus.
Op wat onzuiverheden in de hoogste noten na brengt zangeres Agnete M. Kirkevaag het er prima vanaf. Ze zingt verhalend en met veel emotie. Broer BP M. verzorgt naast de gitaarpartijen de tweede stem. Evasions en het titelnummer van Desiderata hebben veel karakter, Armour ligt direct lekker in het gehoor en wordt net als favoriet Faceless meegezongen door een paar fans die de tijd van hun leven hebben. De rest van de zaal vind het aardig klinken. De Noorse formatie wint vandaag toch weer een paar zieltjes met een gedreven voordracht waar het plezier van afstraalt.
Het overgrote deel van de bezoekers komt vanavond voor Soen. Frontman Joel Ekelof herinnert ons aan de juiste uitspraak. So-en, met de klemtton op de o, en niet soen, zoals ze hier in Nederland denken. De Zweedse formatie ziet een zeer goed gevulde zaal voor zich en toont als Madder Mortem zijn dankbaarheid voor de opkomst en bijval. De wierook doet al snel zijn werk, maar Canvas en Secretarian komen nog niet optimaal uit de boxen. Dat komt doordat het gitaar- en toetsenwerk weinig ruimte krijgt in de mix. Jammer, want zo komt de fantastische riff van laatstgenoemde niet goed uit de verf. Toch toont het publiek zich al snel tevreden en is er een uitbundige reactie na elk nummer.
Vanaf Savia komt het gitaarspel veel meer naar voren in de mix en is het optimaal genieten van de songs. De nieuwe tracks van het bijna twee maanden oude Lykaia hebben live veel impact. Soen lijkt op deze derde plaat zijn eigen identiteit definitief gevonden te hebben, al blijven de composities herinneringen naar boven halen aan Tool en Opeth. Eén van de hoogtepunten is Pluton. Daarin krijgt Joel, die vanavond ijzersterk zingt, steun van de achtergrondvocalen van de andere bandleden. De prachtige samenzang keert daarna meerdere keren terug. Aan het einde van het nummer laat Joel het publiek meezingen. Dat gaat in eerste instantie zachtjes, maar de fans durven zich steeds meer te laten horen.
Tijdens Opal komt de zaal goed in beweging en in Kuraman valt de fantastische ritmesectie op. Niet alleen ex-Opeth-drummer Martin Lopez maakt indruk, maar ook bassist Stefan Stenberg valt meerdere keren in positieve zin op, mede dankzij het inmiddels prima afgestelde geluid. Niet alleen muzikaal is het genieten, maar op dit soort momenten is de zaal ook enorm onder de indruk van de vocale kwaliteiten. Tijdens Jinn zingen velen mee. Het acapella-einde van Fraccions laat in eerste instantie nog even op zich wachten, maar volgt na een korte pauze gelukkig alsnog.
Toetsenist/backingvocalist Lars Åhlund toont zich een multi-instrumentalist. Zo trommelt hij net als Martin op de percussie en pakt af en toe de gitaar om samen met Marcus Jidell te rocken. De heren tonen zich gemotiveerd, uiten hun dankbaarheid en Joel durft zich als frontman meer te laten zien dan voorheen. Tijdens de pauzes tussen de nummers valt echter soms wel een gat dat wat handiger opgevuld had kunnen worden met een praatje bijvoorbeeld. Gelukkig komen de muzikanten wel snel met een toegift. Tabula Rasa en Lucidity (met veel ruimte voor het spontane lead- en solowerk van Marcus) vormen een prachtig slot van een zeer overtuigend optreden.
Setlist Soen:
1. Canvas
2. Sectarian
3. Savia
4. Sister
5. Pluton
6. The Words
7. Opal
8. Kuraman
9. Jinn
10. Fraccions
Toegift:
11. Tabula Rasa
12. Lucidity
Setlist Madder Mortem:
1. Blood On The Sand
2. If I Could
3. Evasions
4. Desiderata
5. All The Giants Are Dead
6. Pitfalls
7. Armour
8. Faceless
9. Fallow Season
10. Underdogs
