Eindelijk staat Madder Mortem op ProgPower Europe, het festival in Baarlo dat later dit jaar plaatsvindt. De roep van de vaste kern, de zogenaamde ProgPower-familie, om de Noorse formatie naar het driedaagse rock- en metalevenement te halen, werd steeds sterker en kon niet meer genegeerd worden door de organisatie. De nominatie is meer dan terecht, want Madder Mortem maakt al jaren progressieve muziek in de ware zin van het woord.
Dat vooruitstrevende betekent dus niet dat we hier met een Dream Theater-kloon te maken hebben, maar een groep die een verrassende combinatie van elementen samenbrengt. Black metal en System Of A Down-achtige rock? Kan prima. Loungy blues tussen de stevigere tracks door? Waarom niet? Post-metal, Primus-baslijnen en een metalcore-breakdown in een nummer stoppen? Geen probleem. Doorgaans bevatten de composities een combinatie van enerzijds zwaar en ongepolijst, energiek gitaarspel en anderzijds melodie en bezielde zang van Agnete M. Kirkevaag.
Ondanks dat To-Mera en Ram-Zet meermaals als soortgenoten van Madder Mortem genoemd zijn, heeft de groep rond Agnete en haar broer BP M. (gitaar) een eigen geluid dat direct herkenbaar is. Niet in de laatste plaats vanwege de vocalen van de 47-jarige frontvrouw. Ze kan er veel kanten mee op en imponeert vooral met haar karaktervolle bijdragen waar veel oprechtheid en passie uit spreken, met Here And Now als een van de beste voorbeelden. Andere momenten waarop ze het verschil maakt, zijn het zware, alternatief rockende The Head That Wears The Crown en het dreigende Cold Hard Rain. Doordat de productie ongepolijst is, komt het emotionele aspect treffend naar voren.
En zo zit je ruim drie kwartier geboeid te luisteren. Niet alleen vanwege de zang, maar ook vanwege de allesbehalve alledaagse en eigenzinnige combinatie van stijlen. Ondanks dat het allerlei kanten opvliegt, blijft het toch gefocust, en dat is knap. Bovendien zijn meerdere songs memorabel, zoals het zojuist genoemde The Head That Wears The Crown en Cold Hard Rain. Dan hebben we het nog niet eens gehad over Towers. Wat een geweldige riffs en tegendraads drumwerk! Ook in Here And Now komen alle bandleden met een interessante bijdrage, die prima in het geheel past. Niet alleen een knap staaltje songwriting, maar ook nog eens teamwork.
Men noemt deze bands en dit soort albums weleens ondergewaardeerd. Kenners weten de muziek echter wel degelijk te waarderen. Het grote probleem is dat de releases vaak onderbelicht zijn, onder meer omdat ze via kleine labels of in eigen beheer verschijnen. Een ander probleem is dat de muziek te complex is. Wie echter zijn prog het liefst progressief heeft en Madder Mortem nog niet kent, zou beslist de moeite moeten nemen om de genoemde hoogtepunten of Old Eyes, New Heart in zijn geheel meermaals te beluisteren.
Tracklist:
1. Coming From The Dark
2. On Guard
3. Master Tongue
4. The Head That Wears The Crown
5. Cold Hard Rain
6. Unity
7. Towers
8. Here And Now
9. Things Ill Never Do
10. Long Road
