U zult nu vast zeggen: met zoveel verschillende invloeden zal het vast een bij mekaar geraapt zooitje zijn dat kant noch wal raakt. Daar is echter niets van waar. Op de een of andere magische reden is het album een perfect in mekaar passend geheel en lijkt er toch een duidelijke rode draad doorheen te lopen.
Opener All Bodies rost er vanaf de eerste seconden op gefreakte Dillinger manier je boxen uit met onnavolgbare jazzloopjes om op andere momenten weer mooi en gevoelig te klinken. Werkelijk alles is vertegenwoordigd; waar de luisteraar met het nummer Breathe in, breathe out een rustig intermezzo voorgeschoteld krijgt wordt hij op het volgende moment weer uit zijn stoel geblazen door het veelvuldig met blastbeats onderlegde Roboturner. Bijna elk nummer vraagt om een aparte bespreking, dit is echter geen goed idee omdat je dan bijna een boek over de cd kan gaan schrijven.
Ik weet niet of ik ooit een keer een album gehoord heb dat zo gevarieerd en toch zo compact is. Zoveel dynamiek en toch een geheel. Ik heb deze cd al een enorme tijd op me laten inwerken en nog heb ik het idee dat er nog veel meer te ontdekken valt. Het moge duidelijk zijn dat dit album in mijn ogen een moeilijk te overtreffen juweeltje is dat iedereen die open staat voor muziek die extreem gevarieerd is een ware must is. Zonder twijfel voor mij een van de toppers van dit toch al rijke jaar van kwaliteitsreleases.
Tracklist:
1. All bodies
2. Alaska
3. Croakes and boatshoes
4. Selkies: the endless obsession
5. Breath in, breathe out
6. Roboturner
7. Backwards Marathon
8. Medicine Wheel
9. The Primer
10. Autodidact
11. Laser Speed
