Niet kunnen touren is voor veel bands frustrerend. Zeker in het geval van Warkings, dat in 2020 Revenge uitbracht en een jaar later Revolution, twee platen met powermetaltracks die erom schreeuwen live gehoord te worden. Het gemaskerde gezelschap besloot om dan maar weer een nieuw album te schrijven. Aangezien de trilogie eindigde met Revolution is er nu een nieuw hoofdstuk aangebroken.
Dat nieuwe hoofdstuk gaat over Morgana le Fay, vandaar de albumtitel Morgana. De tovenares is de halfzus van koning Arthur, een figuur uit de Keltische legenden en de middeleeuwse hoofse literatuur. Ze heeft zowel een kwaadaardige als een goedaardige kant (boze heks versus genezeres). De rol wordt gespeeld door Secil Lacri Sen (Thwart). De Turkse zangeres heeft een aantal songteksten geschreven die over de hoofdpersoon gaan, maar die tegelijkertijd persoonlijk zijn. Deze vind je verspreid over de tracklist. Daarnaast zijn er typische Warkings-onderwerpen, zoals oorlogen. In de door haarzelf geschreven songs hoor je haar wat krachteloze extreme vocalen. In een enkele andere track (Shame) overtuigt ze meer met haar melodieuze zangstem.
Deze vierde langspeler is wat donkerder en zwaarder dan zijn voorgangers. Warkings is altijd al een powermetalformatie geweest die de nadruk legt op het gitaarwerk la Hammerfall, Dream Evil, Sabaton, Manowar en Blind Guardian, maar ditmaal zijn de gitaarpartijen nog wat heavier en staan ze prominent in de mix. Luister maar eens naar To The King, dat doeltreffende riffs bevat, net als het Arch Enemy-achtige Hellfire, waarmee de plaat overtuigend begint. Opvallend zijn de zware grooves in Cry Thunder, dat als een van de twee bonustracks op de meeste versies van het album staat.
Tegenover de zware riffs staan de karakteristieke vocalen van Georg The Tribune Neuhauser (Sererenity, Fallen Sanctuary). Hij zorgt met zijn melodieuze zang voor licht in de duisternis. Hij is uit duizenden te herkennen en komt, zoals we van hem gewend zijn, met degelijke zanglijnen. Soms wel heel formulair, zoals in Monsters en The Rite, maar in de eerste twee tracks geeft hij een memorabel visitekaartje af en ook in Last Of The English zijn de bijdragen van de Oostenrijker van toegevoegde waarde. In Heart Of Rage varieert hij wat meer, wat vooral sterke coupletten oplevert. In enkele gevallen kun je horen dat Sabaton en Powerwolf voorname invloeden zijn, al kan hij in de bonustracks Attila Dorn en Marc Hudson niet doen vergeten.
Het zijn vooral de composities op kant a die indruk maken. Hellfire, To The King, Heart Of Rage en Last Of The English behoren tot de beste tracks dat het kwartet voortgebracht heeft. Laatstgenoemde is de origineelste compositie met de meeste afwisseling en de beste gitaarsolo, al scoort Heart Of Rage ook bonuspunten met zijn rockvibe en oosterse folk-elementen (helaas uit de computer van Luki Knoebl, die tevens tekende voor de orkestraties). Daarna blijft het songmateriaal aangenaam, maar is het allemaal wat minder gedenkwaardig, al zullen er tijdens optredens ongetwijfeld fans in de pit gaan roeien tijdens Row (Into The Storm). Wat dat betreft is het refrein (row, row, row) zowel simplistisch als effectief.
Hoewel Warkings er een hoog tempo op nahoudt om de discografie uit te breiden, gaat dat gelukkig niet ten koste van de kwaliteit van het songmateriaal, al behoort de band niet tot de crme de la crme van powermetalland. Het kwartet brengt vooral degelijkheid, met hier en daar een uitschieter (met name Hellfire en Last Of The English). De gimmick in de vorm van een verkleedpartij zal bij sommigen op de lachspieren werken, maar tevens de nodige positieve aandacht en nieuwe fans opleveren tijdens de komende tour met Powerwolf en DragonForce.
Tracklist:
1. Hellfire Feat. Morgana Le Fay
2. To The King
3. Monsters Feat. Morgana Le Fay
4. Last Of The English
5. Heart Of Rage Feat. Morgana Le Fay
6. Row (Into The Storm)
7. Immortal Feat. Morgana Le Fay
8. Shame
9. The Rite
10. Legend Untold
11. Armata Strigoi (Powerwolf-cover)*
12. Cry Thunder (Dragonforce-cover)*
* bonustrack
