Allereerst Warkings. Dat is een powermetalband die pas sinds vorig jaar actief is, maar al aardig wat aandacht kreeg vanwege het contract met Napalm Records en bovenal de als historische figuren geklede bandleden, waarvan de identiteit niet is prijsgegeven. Goed, je kunt direct horen dat Georg Neuhauser (Serenity) de zanger is (onder de naam Tribune). Daarnaast heb je nog Crusader, Spartan en Viking. De geruchten gaan dat het gaat om respectievelijk gitarist Markus Pohl (Mystic Prophecy), drummer Steffen Theurer (Souldrinker) en bassist Chris Rodens (Souldrinker), maar vanavond zijn ze Odin’s ambassadeurs.

Je kunt twee kanten op met deze band en dat blijkt dan ook uit de reacties van de toeschouwers. Een deel vindt het maar cheesy power metal en een verkleedpartij. En over die verkleedpartij gesproken, Georg, doe volgende keer alsjeblieft iets van een kilt aan in plaats van een lichtblauw rokje onder je verder bij de thematiek passende outfit. Het andere deel, waaronder Serenity-fans, staat dichtbij het podium zichtbaar te genieten van de actieve vertolking van de strijdliederen die op het debuutalbum Reborn van een paar maanden geleden te vinden zijn. Met name het tragere en heavy Hephaistos, dat wel iets op The Book Of Heavy Metal van Dream Evil lijkt, en Gladiator slaan aan. In laatstgenoemde hoor je Hammerfall terug (Gladiator). Origineel is het allemaal niet, maar de songs liggen al tijdens de eerste luisterbeurt lekker in het gehoor en je kunt ze direct meezingen. Sparta is ook één van de hoogtepunten. Dat komt vooral door een gastoptreden van de gruntende ‘Queen Of The Damned’, oftewel Melissa Bonny (Rage Of Light, Ad Infinitum, Evenmore).

De tweede band van vanavond, Follow The Cipher, heeft pech. Er zijn wat technische problemen bij de gitaristen, maar dat is niet het ergste. Zangeres Linda Toni Grahn is helaas ziek, maar de met pet getooide frontvrouw staat er wel. Dat levert veel krediet op. Ze excuseert zich voor haar stemgeluid, dat vanavond helaas niet goed uit de verf komt. Vanwege de fysieke malheur klinkt ze begrijpelijkerwijs wat krachteloos. De geluidsman denkt dit te moeten compenseren met een onaangenaam hard gitaargeluid, hetgeen de muziek veel te ruig maakt. De mix van power metal en stadionrock zou juist profiteren van een gladder geluid.

Het gevolg is een geluidstechnisch tegenvallend optreden. De bandleden doen wel enorm hun best en dat komt ze op een welverdiend applaus te staan. De meeste bijval en meezingers zijn er tijdens de Sabaton-cover Carolus Rex, maar ook The Rising en Valkyria, die goed aansluiten op de muziek van de hoofdact, zijn voorbeelden van catchy tracks die de sterke kant van Follow The Cipher laten horen. We zien de groep muzikanten dan ook graag terug onder betere omstandigheden.

Het is vanaf de eerste tonen van Amaranthe duidelijk dat veruit het grootste deel maar voor één band komt vanavond. Verrassend genoeg is de opener geen nummer van het recente Helix, maar Maximize van het vorige album Maximalism. De openingstrack doet zowel de temperatuur als het energieniveau in de zaal stijgen en de feestvreugde is nog groter met Digital World. De Zweedse groep muzikanten is ondertussen zeer beweeglijk; van de headbangende heren Olof Mörck, Henrik Englund Wilhelmsson, de rondstampende en -tollende bassist Johan Andreassen tot de dansende Elize Ryd.

De aankleding van het podium is echter vrij standaard. De drumkit staat centraal, aan weerszijden staat een banner en achter drummer Morten Løwe Sørensen bevindt zich een enorme backdrop. Er is daardoor veel ruimte voor de bandleden om te bewegen. Wat je het meeste mist bij de show is een toetsenist. De keyboardpartijen die in alle nummers te horen zijn, komen namelijk van backingtrack. Voorts valt op dat Elize en Nils Molin veel kracht moet zetten om boven die partijen uit te komen.

Henrik heeft er minder moeite mee. De extreme vocalen van hem behoren tot de beste in de moderne metal. Ook de andere twee vocalisten brengen het er goed vanaf. Voor elk van de drie is er ruimte in de set. Henrik staat centraal in GG6 (hij draagt trouwens ook kleding met die tekst), Nils bewijst zijn waarde in Unified, dat van de nieuwe tracks beslist als één van de sterkste geldt. Ook gaan zijn stem en die van Elize goed samen, zoals blijkt uit de ballad Amaranthine en Dream. Hij krijgt dan ook een knuffel van Elize aan het einde van Unified en over knuffels gesproken. Iemand gooit een aap op het podium. Daar weet de zangeres wel raad mee en de aap verzorgt vervolgens de gastvocalen in GG6.

Nils vraagt vroeg in de show om "audience participation" en dat krijgt hij. De handen gaan al vroeg de lucht in om mee te klappen tijdens 1.000.000 Lightyears en met Hunger staan veel fans te springen. Het gejuich en applaus na elk nummer gaat door de hele zaal heen. Als het verzoek om aanstekers en telefoons de lucht in te steken komt, om zodoende lichtpuntjes te vormen tijdens Amaranthine, reageert men wat minder enthousiast. Het is ook zó 2016 ;-)

Het tweede deel van de set gaat het echt los. De catchy nummers volgen elkaar in hoog tempo op. On The Rocks doet het live fantastisch en Drop Dead Cynical is natuurlijk een geweldige partytrack. Het is veelal Elize die de show steelt en centraal staat. Ze heeft het uitstekend naar haar zin, schudt handen met de fans vooraan, vormt hartjes, toont haar spierballen en gooit het haar los. Ze verschijnt in verschillende outfits. Veelal links naast Elize staat Olof, een belangrijke componist, maar op het podium staat hij slechts tijdens zijn korte soleerwerk in de spotlights.

Na de reguliere set klinkt al snel het "we want more!" En er volgt meer. Allereerst met de stand-up comedian-act van Johan. Hij steekt eerst een paar fans de gek aan. Zo dreigt hij de banden lek te steken van een fan in een rolstoel, maar dat gebeurt met een knipoog. Hij laat iedereen YMCA en de IJslandse vikingkreet (die eigenlijk niet IJslands is) doen. Vermakelijk. Daarna komen de andere bandleden het podium op voor drie songs. Te beginnen met The Score, samen met het overdadige Countdown (te veel vocalen van backingtrack) één van de nieuwe tracks die wat minder impact heeft. De twee daarna doen het veel beter. Het zijn dan ook de klassiekers Call Out My Name en The Nexus, met high-kicks van de frontvrouw en Henrik, die met een telefoon de live-beelden voor het nageslacht vastlegt. Amaranthe kwam, zag en overwon, al moet erbij vermeld worden dat er nog ruimte voor verbetering in de geluidstechnische kant van de performance zit.

We eindigen met de woorden van Elize: "Thank you for being crazy as us!"

Setlist Amaranthe:
1. Helix Intro
2. Maximize
3. Digital World
4. 365
5. 1.000.000 Lightyears
6. Hunger
7. Amaranthine
8. Helix
9. Drum Solo
10. GG6
11. Invincible
12. Unified
13. Dream
14. On The Rocks
15. Countdown
16. Drop Dead Cynical

Toegift:
17. The Score
18. Call Out My Name
19. The Nexus

Setlist Follow The Cipher:
1. Enter The Cipher
2. A Mind’s Escape
3. Winterfall
4. Play With Fire
5. Carolus Rex (Sabaton-cover)
6. I Revive
7. The Rising
8. Valkyria

Setlist Warkings:
1. The Last Battle
2. Never Surrender
3. Hephaistos
4. Sparta
5. Gladiator