Tilburg is de thuisbasis van een aantal goede metalbands. AntropomorphiA is daar n van. De bandnaam is een samenvoeging van de Griekse woorden nthrōpos (mens) en orphē (uiterlijke vorm). Antropomorfisme is het toekennen van menselijke gevoelens en uiterlijke kenmerken aan bijvoorbeeld goden en dieren. Een opvallend kenmerk van AntropomorphiA is het artwork met een erotisch thema. Op een aantal duistere kanten, waaronder necrofilie, rust een taboe. Het is niet expliciet verboden, maar het is wel een strafbaar feit (lijkschennis). Dat dit thema in de teksten voorkomt, heeft al eens problemen opgeleverd met de verkrijgbaarheid, zeker in het buitenland.
Deze deathmetalband werd in 1989 opgericht als Dethroned Empire door drummer Marco Stubbe (Flesh Made Sin) en gitarist/grunter Ferry Damen. Een jaar later voegden bassist Marc van Stiphout (Flesh Made Sin) en gitarist Vincent van Boxtel zich bij het duo. De bandnaam werd gewijzigd naar AntropomorphiA en drie jaar later zag de ep Necromantic Love Songs het levenslicht. Die titel is ook gebruikt voor de compilatie die in 2011 verscheen. De eerste full-length Pure (met een hoes die als schokkend werd ervaren) kwam uit in 1998. Een jaar later besloten ze te stoppen. Sinds 2009 is de band weer actief (zonder Vincent), sloot deze een deal met Metal Blade en in 2012 kwam het tweede album Evangelivm Nekromantia uit. Een jaar later kwam er versterking van gitarist Jos van den Brand (Razend/ex-Acrostichon) en sindsdien is de bezetting ongewijzigd. Drie jaar na Rites Ov Perversion (2014) ziet de opvolger Sermon Ov Wrath het levenslicht.
AntropomorphiA weet zich te onderscheiden van de massa met een eigen stijl. De muziek is gevarieerder dan je zou verwachten van een band met roots in de begindagen van death metal. Het is een crossover met andere stijlen, vooral black metal. Je zou het bijna catchy kunnen noemen. Luister naar Within Her Pale Tomb Ov Putrid Lust en je weet wat ik bedoel. Daarnaast heeft het album een heldere sound. Dat heeft als voordeel dat de instrumenten goed tot hun recht komen, al had de bas prominenter in de mix mogen staan. Het zwartgeblakerde randje komt vooral tot uiting in de leads die veelal met tremolo gespeeld worden. Dat geeft de muziek iets aanstekelijks. Het slagwerk is gevarieerd, de bas dreunt er met een eigen riedeltje tussendoor en de grunts van Ferry zijn zwaar en goed verstaanbaar.
Sermon Ov Wrath is een relatief toegankelijke, strakke plaat met verrassende momenten. Na een aantal luisterbeurten wordt het enthousiasme wel iets getemperd. In de opener en titeltrack zit halverwege een abrupte break naar een doompassage. Dat had beslist mooier gekund, maar de solo daarna maakt veel goed. Het energieke Suspiria De Profundus is een sterke track. Datzelfde geldt voor groovende, mid-tempo nummers als Murmur Ov The Dead en de afsluiter In Bestial Decadence. Halverwege de plaat is Ad Me Venite Mortui de interlude voor het meest opvallende nummer; Crown Ov The Dead. Dit mid-tempo nummer bevat passages met cleane zang en daar moet je van houden. Mij stoort het zeker niet en het nummer bevat een riff die in je hoofd blijft hangen. Echter, in de slotfase heeft het de neiging voort te kabbelen en dat gaat na meermaals beluisteren opvallen.
Goed, deze plaat is niet perfect. Neemt niet weg dat het luisterplezier het uiteindelijk wint van de kritiekpuntjes. Sermon Ov Wrath is gewoon een goed album. Wel overheerst het gevoel dat er meer in had gezeten.
Tracklist:
1. Sermon Ov Wrath
2. Suspiria De Profundis
3. Murmur Ov The Dead
4. Ad Me Venite Mortui
5. Crown Ov The Dead
6. Sinful Rapture
7. Within Her Pale Tomb Ov Putrid Lust
8. The Blistering Splendour Ov Darkness
9. In Bestial Decadence