De avond voorafgaand aan FortaRock werd de afgelopen twee jaar de Buma Rocks Showcase gehouden in Doornroosje, waarbij opkomend talent de kans kreeg om zich te presenteren. Dit jaar werd de avond wat grootser aangepakt. Nieuw talent, maar ook enkele gevestigde namen treden op onder de noemer FortaRock In The City. At The Gates is de grote publiekstrekker. De andere namen zijn Scarred, Mary Fields, Stream Of Passion, Mandrakes Monster, Antropomorphia, Night Fever, Greenleaf en Igorrr. Een rijke diversiteit voor slechts vijf euro als je in het bezit was van een FortaRockkaartje.
Het is aan Scarred uit Luxemburg om als eerste het podium te betreden in de grote zaal. De metalformatie bestaat al sinds 2003, maar bracht vanwege wisselingen in de line-up tot nu toe slechts twee albums uit. Gaia/Medea uit 2013 is daarvan het meest recente. Deze plaat is door Jochem Jacobs van Textures gemixt en gemasterd en wist veel positieve kritieken te ontvangen. Vanavond blijkt waarom. Cinder, waarvan reeds een clip verscheen, komt prima uit de verf en dat geldt wel voor meer nummers, ook voor een oudje als het pittige Outcast, ook al zijn de drumpartijen niet altijd goed te horen. Het beste wordt tot het laatst bewaard. Ideosyncrasy is namelijk het hoogtepunt van de set. Scarred is met zijn Gojira-metal een goede openingsact.
Door de overlap van tien minuten in het schema na afloop van elk optreden in de grote zaal, ben ik verlaat bij de bands in de paarse zaal. De eerste die daar staat te spelen, is Mary Fields uit Utrecht. De naam komt van de eerste vrouwelijke postbode in de Verenigde Staten in de negentiende eeuw. Eens een keer wat anders en zo klinkt de muziek ook. Qua stijl komt het nog het meest in de buurt van Dillinger Escape Plan, maar er zit ook wel wat At The Drive-In en The Mars Volta bij. Het viertal wisselt de mathcore-passages kort af met rustige jazz-momenten. Soms lijkt het rommelig, maar de jongens weten precies wat ze doen. De georganiseerde chaos is niet voor iedereen weggelegd, maar er zijn toch aardig wat bezoekers die blijven kijken. De show is net zo intens als de muziek, die afkomstig is van het debuutalbum Flawless Victory Over Movement (2013). De toetsenist klimt half op zijn keyboard, de bassist gooit zijn instrument regelmatig de lucht en gaat de zaal in om daar even een tijdje aan de bar te hangen. De zanger zit op de knien, gaat erbij liggen, doet zijn danspasjes en pakt er een trompet bij. Het draagt allemaal bij aan een vermakelijke show. Mary Fields verrast in positieve zin.
In de rode zaal is het de beurt aan Stream Of Passion. Deze Nederlandse symfonische metalformatie draait sinds 2005 mee. In eerste instantie als project van Arjen Lucassen, maar even later bewees de band rond de Mexicaanse zangeres Marcela Bovio uitstekend op eigen benen te kunnen staan. De vijf albums die tot nu toe werden uitgebracht, wisten grote indruk te maken binnen de female fronted scene en ook live presteert het zestal muzikanten uitstekend, zoals laatst bleek tijdens het optreden ter ere van het tienjarig bestaan van het debuut Embrace The Storm. Ook vandaag komen daarvan een paar tracks langs, waaronder een hele mooie uitvoering van Ill Keep On Dreaming (een bijzonder rustpunt op de avond) en afsluiter Haunted. Aan het begin van de show zijn het vooral de nummers van de meest recente plaat A War Of Our Own die aan bod komen en goed klinken. Niet alleen de muziek is dik in orde, ook de lichtshow en de actieve podiumpresentatie draagt bij aan een prettig schouwspel. In The End, met Marcela op viool, en de mooi uitgevoerde speciale versie van de Radiohead-cover Street Spirit behoren tot de hoogtepunten van de show. Stream Of Passion is zonder meer een van de betere bands van vanavond.
Vervolgens mag Mandrakes Monster uit Enschede aantreden. De rockband is pas sinds 2012 actief en heeft in zijn bestaan een album uitgebracht dat redelijk goed is ontvangen. Van dat debuut Regrets komt vooral het titelnummer goed uit de verf. De andere tracks blijven wat anoniem, zo ook de podiumpresentatie. Daar mag wel wat meer pit in. Een verrassing komt er met een aardige uitvoering van de Fleetwood Mac-cover Oh Well, die beter als afsluiter had gepast dan Going Down Anyway, dat wat verbleekt bij de klassieker, die nog een aardige gitaarbattle bevat. Mandrakes Monster doet het zeer aardig, maar maakt geen onuitwisbare indruk.
We are At The Gates and we are back! Dit is het moment waarop het merendeel van de bezoekers zat te wachten. De show is veruit het best bezocht van alle optredens die er vanavond zijn en dat is terecht. Want ook al is het twintig jaar geleden dat de klassieker Slaughter Of The Soul (1995) uitkwam, de tracks hebben nog altijd een impact van heb ik jou daar. Ook een aantal nieuwe songs, afkomstig van At War With Reality (2014) klinkt overtuigend. Al direct tijdens Death And The Labyrinth vormt zich een pit en bij Slaughter Of The Soul schreeuwt een grote groep fans al mee. Frontman Tomas Lindberg toont zich zeer actief en zijn enthousiasme slaat over op het publiek. Tot achterin de zaal staat men de vaste waarden mee te zingen en te headbangen, al hebben niet alle songs vanaf City Of Mirrors (het is dan stuivertje wisselen tussen tracks van Slaughter Of The Soul en het nieuwe album) dezelfde impact en derhalve is de reactie soms wat lauwer. Na de reguliere set verdwijnen de Zweden even van het podium, om terug te keren met publieksfavorieten Blinded By Fear en Kingdom fucking Gone, om af te sluiten met The Night Eternal, waarbij de bandleden een voor een het podium verlaten. At The Gates is eindbaas en zou niet hebben misstaan op de zaterdag.
De meeste bezoekers houden het na At The Gates voor gezien, maar er is toch nog een aantal dat naar Antropomorphia gaat kijken. De formatie die al in de jaren negentig actief was, kwam in 2009 terug na een periode van inactiviteit en bracht daarna Evengelivm Nekromantia (2012) en Rites Ov Perversion (2014) uit. Albums met lompe, zware en smerige death metal die als een bulldozer over je heen dendert. Voor zover At The Gates de zaal nog niet heeft plat gespeeld, komt deze allesverpulverende machine nog even langs met nummers over cutting up people (Temphioth Workings en Carved To Pieces) en andere (on)smakelijke en choquerende onderwerpen in onder andere Inanimatus Absqui Anima. De van de clips bekende tracks Psuchagogia en Debauchery In Putrefaction ontbreken uiteraard niet op de setlist. Qua show is er niet heel veel te beleven en in combinatie met het zeer vette, maar moeilijk te definiren geluid is dat voor een aantal bezoekers reden om niet de hele set uit te kijken, maar het is wel goed om Antropomorphia eens aan het werk te hebben gezien.
Een stuk energieker is de podiumpresentatie van Night Fever. De Deense hardcore punkband maakte de meeste indruk ten opzichte van de concurrenten op het showcasefestival When Copenhell Freezes Over en mag daarom op FortaRock In The City spelen. De Denen tonen zich zeer actief op het podium (met name de frontman) en net zo actief is hun fanclub voor het podium. De rest van het publiek staat op een behoorlijke afstand en de zaal oogt dan ook wat leeg. Het deert de jongens op het podium niet. Ze geven vol gas en spelen superstrak. Ze zijn gezegend met een goed geluid, maar van de songs blijft eigenlijk niets hangen. Night Fever verdwijnt anoniem in de nacht, waar het onweer de benauwdheid tracht te verdrijven.
In eerste instantie zou Krokodil optreden, maar dat ging niet door. Gelukkig kwam Greenleaf daarvoor in de plaats. De Zweedse formatie speelt stonerbluesrock en is geen onbekende in het wereldje. Het meest recente album Trails & Passes (2014) is goed ontvangen en vandaag komen daarvan meerdere nummers aan bod, zoals Equators en Ocean Deep. Heerlijke stoffige muziek met een lekkere vibe, een fuzzy basgeluid en hier en daar wat melodieuze inbreng van de gitarist. Verder zijn het vooral zware rockriffs wat de klok slaat. De Zweden staan er relaxed bij en laten de muziek spreken. Er zijn wel wat liefhebbers voor deze band aanwezig, maar ook hier blijft het verder rustig. Greenleaf is zon band die op Roadburn optimaal tot zijn recht komt, maar ook vanavond presteert het Vikinggezelschap naar behoren.
Last but not least: Igorrr. Het geesteskind van Gautier Serre heeft de twijfelachtige eer om de eerste editie van FortaRock In The City te sluiten. Het is akelig leeg in de grote zaal. Als deze Franse sensatie eerder had mogen opdraven, waren er zonder meer veel fans aanwezig geweest bij het optreden. De unieke combinatie van breakcore, barok, elektronische muziek en death metal heeft door de jaren heen toch wel aardig wat liefhebbers aan zich weten te binden en ook veel tegenstanders opgeleverd. Het is echt een kwestie van love it or hate it! Of je vindt het totaal geschift en chaotisch of je vind het experimenteel en vernieuwend? Er is toch ook nog een derde groep die geen definitieve keuze hebben gemaakt. Eerst zien, dan overtuigd raken, of niet. Het zijn de nieuwsgierigen die het leuk vinden om de Fransen eens live te bekijken en dat is ook best de moeite waard. Dan doel ik niet op Gautier zelf, die druk achter de laptop allerlei samples combineert, maar vooral de excentrieke zanger Laurent en zangeres Laure maken indruk, zowel met hun excentrieke kleding en presentatie, als met hun zangkwaliteiten. De gepainte Laurent zingt alsof hij in het dagelijks leven deel uitmaakt van een stam in de outback en Laure imponeert met haar prachtige klassieke zanglijnen. Igorrr presteert prima en had een groter publiek verdiend.
Deze editie van FortaRock In The City gaat te boek als een gezellige editie. Degene die er bij was, heeft zich goed vermaakt. Vooral in het caf en in de wandelgangen was het druk. Bij de bands zelf viel het wat tegen. Alleen At The Gates wist een volle zaal te trekken. De Zweedse deathmetalformatie maakte de favorietenrol absoluut waar. Ook meerdere kleinere bands deden het goed. De diversiteit in muziekstijlen was echter te groot om bij elk optreden voldoende bezoekers te zien staan. Wellicht dat minder variatie leidt tot een trouwere publieksparticipatie. Wat waarschijnlijk ook helpt, is het evenement wat vervroegen. Velen konden een artiest als Igorrr niet meer aan het werk zien omdat de laatste trein al was vertrokken.
Setlist At The Gates:1. El Altar Del Dios Desconocido (Intro)
2. Death And The Labyrinth
3. Slaughter Of The Soul
4. Cold
5. At War With Reality
6. Terminal Spirit Disease
7. Raped By The Light Of Christ
8. The Circular Ruins
9. Under A Serpent Sun
10. Windows
11. City Of Mirrors
12. Suicide Nation
13. Heroes And Tombs
14. Nausea
15. Eater Of Gods
16. World Of Lies
17. The Book Of Sand (The Abomination)
Toegift:
18. Blinded By Fear
19. Kingdom Gone
20. The Night Eternal
Nog wat foto's:
At The Gates:
Stream Of Passion:
Mandrake's Monster:
Mary Fields:
Scarred:
