Zo klinkt The Western Lands ongeveer. Als een reis van drie kwartier waarin je reflecteert en je je verwondert over het leven. Het is als een ontsnapping die je de gehele speelduur in zijn greep houdt. Twee clusters van drie nummers. Laag voor laag bouwt de dronistische muziek zich op, soms met keyboardgeluiden en ergens in de verte tremelo-leads uit de post-rock (Threshold) of sludgy post-metalriffs die zich tot een muur van geluid ontwikkelen. Intrigerend, zonder vaste structuur.
Soms is er een opening en klinken experimentele geluiden of ambient soundwaves die weer aanzwellen. Er is eb en vloed. Golvend. Lang kalm, maar steeds dreigend tot er weer een stevige passage komt (het zware, ritualistische The Passage). Nu en dan tegendraadse ritmiek uit de computer of van drumster Karen Willems (Inwolves) (The Western Lands pt 1, inclusief trancebeat en screams in de diepte) of een herinnering aan Enigma. Alsof je in een trance zit, hypnotiserend. Vaak prachtig opgebouwd en subtiel veranderend en veelzijdig (The Rite). The Western Lands pt 1 bestaat met name uit post-metal en The Fields uit post-rock.
Grote man achter het project Barst is Bart Desmet. Hij krijgt op deze eerste full-length naast Karen hulp van Mike Armine (Rosetta), Dehn Sora (Treha Sektori, Sembler Deah, ), Mathieu Mathlovsky (Mathlovsky), Nicolas Van Meirhaeghe (Empusae, Onus, ), vocalisten An-Sofie De Meyer (FR) en Dehn Sora, Tokyo Oyo (gitaar, saxofoon, viool) en bassist Herr Man. Het resultaat is een genre-overstijgende exercitie, een emotioneel en hallucinerend kunstwerk.
The Western Lands, genspireerd door de gelijknamige roman van William S. Burroughs uit 1987, op zijn beurt genspireerd door het Egyptische Dodenboek, is een trip van drones, soundscapes, shoegaze, elektronica en gelaagde atmosferische geluiden die moeiteloos blijft boeien. Het is een plaat die je verbijsterd achterlaat. Laat je betoveren.
Tracklist:
1. The Treshold
2. The Rite
3. The Passage
4. The Western Lands pt 1
5. The Western Lands pt 2
6. The Fields
