Voorganger The Western Lands (2016) was een reis naar en in het hiernamaals, The Endeavour is een reis buiten de comfortzone die je langs verschillende stijlen leidt: post-punk, post-rock, ambient (noise), industrial en art-rock. Grotendeels instrumentaal en op sfeer gericht, met elektronische (break)beats en af en toe de stem van zangeres Mathilde (Messy Mathi), Niles Brown en/of William Lacalmontie. Het ene moment bevind je je in de jaren negentig met alternatieve rock en het volgende moment via subtiele veranderingen in een muur van gitaarriffs en industrial-achtige ritmiek (Death). De muziek bouwt laag voor laag op en af, zonder al te lang in een bepaald idee te blijven hangen.
Het album begint hypnotiserend met Beyond The Fields om na tien minuten soepel over te gaan in Point B, dat na een paar minuten steviger wordt met distorted riffs. Hoewel het album het beste te beluisteren is als geheel en eigenlijk uit een track bestaat, is er wel even een stilte tussen Death en Wandering Maze om kant a van kant b te scheiden. Laatstgenoemde bouwt mooi op met een kruising tussen Massive Attack en Slstafir en vervolgt stevig met sludgy riffs, screams in de verte en een elektronicamelodie die enigszins aan The Prodigy doet denken, om de diversiteit van de muziek maar eens aan te geven.
BARST weet na de overtuigende voorganger The Western Lands opnieuw te overtuigen, dit keer met The Endeavour. De nieuweling is diverser, bevat vocale bijdragen en de elektronica neemt een groter deel van het geheel in. Waar The Western Lands vooral duister en mistig is en verlatenenheid uitstraalt, is de meest recente release helderder, directer en leidt deze met zijn experimentele combinatie van stijlen je drie kwartier langs verschillende emoties zonder daarbij zijn focus te verliezen. Een knappe prestatie.
Tracklist:
1. Beyond The Fields
2. Point B
3. Death
4. Wandering The Maze
5. Live Long
6. The Mad
7. When You Die It Will Be Good
