De sound van Nervosa past helemaal in de 80s thrashmetal-scene, die ze nieuw leven in willen blazen. Ze zijn dan ook genspireerd door bands als Kreator en Slayer en hebben al opgetreden met Exodus, Kreator en D.R.I. Met Agony laten ze weer merken dat er met Nervosa niet te spotten valt. Het is een volmaakt album dat je meesleurt naar de donkere dagen van de jaren tachtig.
Het album begint met Arrogance, dat meteen aantoont hoe de rest van het album gaat klinken: hard en heavy! Het is een veelbelovend nummer dat wordt gevolgd door twee net zo harde nummers: Theory Of Conspiracy en Deception. Er zit niet veel variatie in de nummers, maar dat moet je ook niet willen bij een thrash-album dat klinkt alsof het in de 80s is gemaakt. Intolerance Means War is wellicht het agressiefste nummer van het album. Het begint allemaal dus als klassieke thrash metal, maar later, bij bijvoorbeeld Hypocrisy, gaat alles helemaal los en word je vocaal omvergeblazen.
Toch eindigt het met een verrassend blues-achtig nummer. Bij de eerste tonen van Wayfarer vraag je je af of je nog wel naar Nervosa luistert. Fernanda Lira begint opeens met cleane vocals, wat prachtig klinkt. In het midden knalt het weer los, maar het nummer (en het album) eindigt met een haast gospel-achtige vocale solo die je met een raar maar voldaan gevoel achterlaat.
Agony is een prima opvolger van het debuutalbum. De nummers zitten goed in elkaar en zijn allemaal even energiek. Al met al valt er niks negatiefs over te zeggen. Het is thrash zoals we dat gewend zijn en zoals we dat willen.
Tracklist:
1. Arrogance
2. Theory Of Conspiracy
3. Deception
4. Intolerance Means War
5. Guerra Santa
6. Failed System
7. Hostages
8. Surrounded By Serpents
9. Cyberwar
10. Hypocrisy
11. Devastation
12. Wayfarer
