Het van oorsprong Braziliaanse Nervosa heeft vanaf de oprichting in 2014 al flink wat wisselingen in de bezetting gehad. In 2020 viel de line-up uit elkaar en bouwde gitariste Prika Amaral als enige bandlid de formatie weer op. Perpetual Chaos (2021) is het bewijs dat Nervosa sterker uit de strijd is gekomen. De geschiedenis herhaalt zich, want een jaar later stort de line-up opnieuw volledig in. Voor de tweede keer moet Prika een nieuwe band formeren en op Jailbreak neemt ze ook de vocalen voor haar rekening. Is Nervosa opnieuw gered van de afgrond? Ik kan niet anders dan deze vraag met een volmondig ja beantwoorden.
Nervosa staat nog steeds garant voor een brute sonische aanval die doorspekt is met hints naar Sodom, Kreator en Destruction. Door de jaren heen is de agressieve thrash van de dames steeds meer vermengd met deathinvloeden. Dat is op Jailbreak niet anders. De aandacht voor melodie is wel sterker aanwezig. Het stemgeluid van Prika past goed bij het muzikale geweld en het is een energieke plaat die bovendien wat meer afwisseling bevat dan de voorgaande albums. Er staan enkele minder interessante tracks op deze plaat, maar ook die nummers bevatten ruim voldoende variatie om niet slechts als vulmateriaal te dienen. Twijfel over de technische vaardigheid van de bandleden is nooit aan de orde geweest. De songs zitten wel beter in elkaar dan voorheen en vooral dat maakt Jailbreak een sterke plaat.
Het stemgeluid van Prika is minder giftig dan dat van voormalig bassiste/zangeres Fernanda Lira en minder verpletterend dan dat van Lira's opvolger Diva Satanica. Ik moet bekennen dat ik Diva wel te overheersend vind op Perpetual Chaos, maar dat heeft ook te maken met de steriele sound van die plaat. Prika schreeuwt niet echt, maar haar gegrom past in de zware thrashstijl van Nervosa en ze weet vocaal zeker te overtuigen. Bovendien heeft producer Martin Furia (Destruction) uitstekend werk geleverd. De ruggengraat van Nervosa wordt gevormd door de Griekse bassiste Hel Pyre (Afterblood) en de Bulgaarse drummer Michaela Neydenova. De eveneens Griekse gitariste Helena Kotina zorgt voor het melodieuze tintje in het brute geweld. Dat Nervosa nu met een gitaristenduo speelt, komt goed uit de verf.
De sonische aanval wordt geopend met Endless Ambition, de eerste single die eerder dit jaar werd uitgebracht. Het beukende Suffocare en het razende Ungrateful volgen hetzelfde recept. De goed geplaatste ritmepartijen, snelle passages en de in-your-face-attitude van de dames vallen meteen op, maar de songs bevatten ook meer complexiteit. Ieder detail is goed overwogen en het muzikale vakmanschap beperkt zich niet tot het gitaarspel van Prika en Helena. Zo is de titeltrack een ouderwetse thrasher, maar wel gevarieerder en melodieuzer dan je zou verwachten van Nervosa. De comfortzone van Nervosa is breder met deze nieuwe bezetting, wat vooral sterk naar voren komt in de catchy afluister Nail The Coffin. Wat niet veranderd is, zijn de teksten met kritisch commentaar op onze samenleving.
Seed Of Death verraadt de diversiteit van het album als geheel. De goede opbouw van de harmonische, epische inleiding naar de wervelwind van furieuze riffs en verpletterende ritmes stuwt het nummer naar een hoger niveau. Geen middel wordt geschuwd om te imponeren. Dat geldt ook voor Elements Of Sin en het zware Gates To The Fall, waarin fraaie melodien hand in hand gaan met doelgerichte, dodelijke aanvallen. Het gas wordt wat meer losgelaten in Sacrifice, dat een weg baant door aan elkaar gevlochten ritmes en ingewikkeld pedaalwerk, waarna het vuur weer aangewakkerd wordt met Behind The Wall en Kill Or Die, een heerlijke thrasher pur sang. Gitarist Gary Holt (Exodus) levert de solo in het energieke When The Truth Is A Lie. In Superstition Failed krijgt Prika vocale ondersteuning van Lena Scissorhands (Infected Rain). De stemmen passen erg goed bij elkaar, maar om eerlijk te zijn voegen de gastbijdragen niet wezenlijk iets toe. In de nieuwe bezetting heeft Nervosa genoeg kwaliteit in huis.
Als een feniks is Nervosa herboren uit haar eigen as. Jailbreak is een sterke plaat met nieuwe, interessante elementen. De sound blijft agressief en bruut, maar het album als geheel is diverser en interessanter. Donderende lawines worden afgewisseld met meer melodieuze invalshoeken, gespeeld op een hoog technisch niveau en met veel passie. Het spelen van goede solo's en strakke riffs met twee gitaren komt het luisterplezier ten goede. De plek innemen van de energieke Diva Satanica is geen makkelijke opgave, maar Prika Amaral is daar goed in geslaagd. Het is misschien niet het meest originele album, maar het is zonder twijfel een erg goede plaat.
Tracklist:
1. Endless Ambition
2. Suffocare
3. Ungrateful
4. Seed Of Death
5. Jailbreak
6. Sacrifice
7. Behind The Wall
8. Kill Or Die
9. When The Truth Is A Lie (feat. Gary Holt)
10. Superstition Failed (feat. Lena Scissorhands)
11. Gates To The Fall
12. Elements Of Sin
13. Nail The Coffin
