Vanaf de openingsriff van My Last Mistake tot aan het slotakkoord van Unable To See weet Dust te imponeren. Het materiaal sluit aan op Cauterize, maar is ditmaal minder hard en donkerder van aard dan zijn voorganger. Wat je krijgt, is uptempo powerrock met een rauw metalen randje, waarbij de raakvlakken met Tremonti's andere bands ook aanwezig zijn. Tore My Heart Out zou namelijk prima onder Creed uitgebracht kunnen worden en de geweldige powerballads Dust en Unable To See hadden ook gezongen kunnen worden door Myles Kennedy.
Wat Dust goed maakt, is dat er geen slechte tracks te ontdekken zijn. Elk nummer weet te overtuigen en biedt straf gitaarwerk en een uitblinkende zware ritmesectie. Het is vooral het drumwerk van Garreth Whitlock dat de muziek vaak naar een hoger niveau tilt. Uiteraard mag de rol van Mark Tremonti niet onvermeld blijven. Het is te merken dat zijn zang in de loop der jaren enorm gegroeid is en dat uit zich in mooie zanglijnen en een paar krachtige uithalen. Daarnaast weet de gitarist/zanger de luisteraar ook nog eens op een paar heerlijke solo's te trakteren, zoals bijvoorbeeld in afsluiter Unable To See.
Daarmee laat Mark Tremonti met zijn derde solo-album horen dat hij inmiddels ook met zijn eigen naam tot de gevestigde orde gerekend mag worden. Al drie platen lang weet hij de luisteraar te boeien met prima gedoceerde hardrock/metal en de inspiratie is nog lang niet op. Het is noemenswaardig dat er uit één studio-sessie zoveel kwalitatief materiaal is gekomen, dat er twee prima volwaardige albums uitgerold zijn. Wat dat betreft lijkt dit een mooie formule waarmee hij zowel de luisteraar als zichzelf tevreden kan houden.
Tracklist:
1. My Last Mistake
2. The Cage
3. Once Dead
4. Dust
5. Betray Me
6. Tore My Heart Out
7. Catching Fire
8. Never Wrong
9. Rising Storm
10. Unable To See
.jpeg){kind=small}
