Huntress heeft nauwelijks introductie nodig. Er valt genoeg informatie op het wereldwijde web te vinden over het stoeipoesimago van frontvrouw Jill Janus, haar mentale gesteldheid en haar genezing van baarmoederhalskanker. Feit is dat deze Californische band met twee albums, die voor sterk uiteenlopende reacties hebben gezorgd, in relatief korte tijd een enorm aantal optredens heeft afgewikkeld en een grote fanschare heeft weten te verzamelen.
De muziek is wat lastig in een hokje te plaatsen. Enerzijds is de stijl behoorlijk old school (een combinatie van heavy metal en Bay Area-thrash), anderzijds geven ze er een eigen, modernere draai aan. Althans, dat bleek vooral zo te zijn op het debuutalbum Spell Eater, want Starbound Beast greep meer terug naar het geluid van begin jaren tachtig. Die lijn wordt doorgetrokken op de derde full-length Static, waarop vooral de invloed van King Diamond sterker naar voren komt. Niet alleen wat betreft lyrics, ook de melodien en zanglijnen hebben overeenkomsten in een aantal tracks.
Alles draait bij Huntress om zangeres Jill Janus' veelzijdige zang en enorme stembereik. Ze wist dit op het debuutalbum niet altijd even goed te doseren, maar op Static hoor je dat ervaring zijn werk heeft gedaan. Jill zingt nu wat minder veilig dan op Starbound Beast en dat kan ik wel waarderen. De muziek verdwijnt een beetje naar de achtergrond, soms zelfs letterlijk, want de zang staat in enkele nummers wat harder in de mix. Leadgitarist Blake Meahl laat van zich horen met lekkere riffjes en wat flitsende solos, maar ik hoor weinig enthousiasme in de vernieuwde ritmesectie die over het algemeen keurig binnen de lijntjes blijft.
Huntress is erin geslaagd een bijzonder catchy album neer te zetten. Vooral door het refrein van Brian gaat bij mij de volumeknop flink omhoog en dat is me nog niet eerder gebeurd bij Huntress. Na wat luisterbeurten blijven er zeker wat nummers hangen, zoals het thrashy Four Blood Moons en I Want To Wanna Wake Up. Ook op de titeltrack, de opener Sorrow en de afsluiter Fire In My Heart is weinig aan te merken. Echter, voor het bijna negen minuten durende Mania heeft Jill toch wat te veel hooi op de vork genomen en Noble Savage weet me niet te boeien.
Waarom Huntress lees Jill Janus - populair is bij een grote groep metalheads kan ik wel begrijpen. Dat heeft echt niet alleen te maken met haar uiterlijk en kledingkeuze. Dat zie je niet wanneer je de plaat luistert. Static is dan ook een logisch vervolg op de voorgaande platen en biedt weinig verrassingen. De gevonden succesformule wordt veilig voortgezet.
Tracklist:
1. Sorrow
2. Flesh
3. Brian
4. I Want To Wanna Wake Up
5. Mania
6. Four Blood Moons
7. Static
8. Harsh Times On Planet Stoked
9. Noble Savage
10. Fire In My Heart
