Het vierde album kenmerkt zich door een nog groter contrast dan zijn voorgangers. Die dynamiek is een van de sterkste eigenschappen van The Boats Of Glen Carrig, zeker tijdens de eerste twee tracks en To Mourn Job. De psychedelische tokkelpassages zijn rustiger en zorgen ervoor dat de gemene, sludgy metalriffs extra hard beuken. De kalme stukken doen soms denken aan voorganger The Giant, mede vanwege de zanglijnen. Opvallend aan de zware riffs is, dat ze niet alleen de sfeer dienen, maar tevens memorabel zijn (en af en toe aan de beginperiode van Anathema doen denken).
Over uitersten gesproken: deze nieuwe plaat bevat met Like Red Foam (The Great Storm) zowel de snelste en kortste track als met The Weedmen de langste en langzaamste uit de carrière van het Duitse nautische doomcollectief. Van eerstgenoemde is een clip verschenen, waarin tussen de regels door een belangrijke boodschap is verwerkt: "It doesn't matter who you are".
Deze song is een mengeling van de post-metal en sludge van Isis en de prog van Mastodon en Opeth. Deze combinatie pakt goed uit, al zullen er fans zijn (met name degenen die The Call Of The Wretched Sea bovenaan hun lijst met favorieten hebben staan) die vinden dat Ahab zich te ver van zijn roots beweegt met dit a-typische nummer. Diezelfde fans zijn wellicht tevreden met de kwartier durende, duistere epic The Weedmen. Deze benadert namelijk het gevoel van het debuut het meest.
Het nummer bevat overigens prachtige effecten met betrekking tot het gitaarwerk. Een geslaagd experiment, evenals de e-bow-melodie in The Thing That Made Search. Zo zijn er wel meer vernieuwingen in de sound. De bonustrack The Light In The Weed (Mary Madison) is het eerste Ahab-nummer waarin Daniel Droste over de gehele lengte clean zingt en als verrassing is er de Alan Parsons Project-cover The Turn Of A Friendly Card (die alleen op een aparte seven inch staat als onderdeel bij de limited box-editie staat en de vocalen van Olav Iversen van Sahg bevat).
Waar The Giant na een sterke eerste helft zijn kracht verloor, is The Boats Of Glen Carrig consistenter. Ahab slaagt erin over de gehele lengte te boeien met sfeervolle en avontuurlijke progdoom, veroorzaakt door zowel het sterk uitgewerkte contrast als massieve riffs. Het gevolg is een sterk album dat, net als de rest van de discografie, het beste in zijn geheel te beluisteren is. Pak gerust de literatuur erbij die aan de basis ligt van de teksten en geniet van een van de beste doomplaten van dit jaar.
Tracklist:
1. The Isle
2. The Thing That Made Search
3. Like Red Foam (The Great Storm)
4. The Weedmen
5. To Mourn Job
6. The Light In The Weed (Mary Madison) (bonus track)
7. The Turn Of A Friendly Card (Alan Parsons Project cover, bonus track)
.jpg){kind=small}
