Hierop combineert de Noorse formatie de elementen van de hele discografie tot een vol geproduceerd, gevarieerd, symfonisch en stevig werkstuk dat zonder meer tot de betere platen van Arcturus gerekend mag worden. Of het nu het oosterse Crashland (een van de hoogtepunten), het razende Angst, of het The Kovenant-achtige Demon is, elke track heeft zijn eigen karakter, klinkt ambitieus en past wonderwel in het geheel.
Ook al is er veel afwisseling van stijlen, toch zullen de fans van het oudere werk wellicht het experimentele, avant-gardistische karakter van La Masquerade Infernale missen. Het circusgehalte is slechts kort verwerkt in de fraaie afsluiter Bane. De songs zitten verder erg vloeiend en gestructureerd in elkaar. Dit hindert overigens geenszins, want hoe voorspelbaar de tracks soms ook zijn, er is een enorme variatie aanwezig. Vergelijk het dansbare Warp (dark wave meets The Prodigy) maar eens met het ambient akoestische getokkel en de psychedelica van The Journey. Bovendien hebben vele nummers geen extra tierelantijntjes nodig, omdat ze al sterk genoeg van zichzelf zijn.
Net als het geval was bij de vorige platen, zal de mix voor discussie zorgen. Met name de gitaren zijn wat begraven in de mix. Ook de gedempte drums komen op bepaalde momenten wat volume tekort en dat is jammer, want Hellhammer laat ook op deze release zijn double bass-werk en zijn blasts gelden, om maar niet van alle geslaagde details te spreken die je na meerdere luisterbeurten verneemt.
Het zijn vooral de keyboardpartijen die op de voorgrond staan en ervoor zorgen dat deze vierde full-length een symfonisch karakter meekrijgt. Veel ruimte voor fraaie pianomelodien en -solo's, zoals op The Sham Mirrors, is er deze keer niet. Wel is er een strijkcombo dat meerdere nummers van een extra aangename inhoud voorziet. Ook de vocalen van ICS Vortex verdienen een eervolle vermelding. Met name in The Arcturian Sign, Game Over en Crashland is zijn bijdrage memorabel en daarbuiten laat hij zijn gevarieerde zang gelden, van Dani Filth-gegil en falsettos tot normale zang en screams.
Arcturus komt derhalve na lange tijd weer met een sterk album op de proppen. Een plaat waarop verschillende invloeden elkaar ontmoeten en verpakt zijn in tracks die je graag nog eens terughoort. Een bombastische vijfde full-length met gelaagde symfonische black metal die een gemotiveerd Arcturus laten horen. Het geesteskind van keyboardspeler Steinar Sverd Johnsen is weer helemaal terug van weggeweest!
Tracklist:
1. The Arcturian Sign
2. Crashland
3. Angst
4. Warp
5. Game Over
6. Demon
7. Pale
8. The Journey
9. Archer
10. Bane
