Avatarium klinkt in veel opzichten als Candlemass. De opbouw en het riffwerk zijn namelijk vrij typerend voor de legendarische doomband. De grootste wijziging, maar tegelijkertijd de zwakste schakel, van de muziek is de zang. Haal eens een matig nummer van Candlemass voor de geest en laat die inzingen door een kleuterjuf. Het resultaat is Avatarium. Instrumentaal is het te doen, al klinkt dat grotendeels ongenspireerd. Echter, om iemand als Jennie-Ann Smith te laten zingen is op zn zachtst gezegd een beroerde keuze. Ik wil niet de seksist uithangen, maar wat dit soort muziek nodig heeft, zijn sterke, heldere en mannelijke vocalen. Precies het soort zangers waar Candlemass en Krux altijd op hebben kunnen bouwen.
Het lukt me nauwelijks om de plaat fatsoenlijk af te luisteren. Als er al leuke nummers zijn, worden ze vakkundig afgebroken door de lelijke mix van bovengenoemde elementen. Candlemass heeft tenminste nog de songs die erg sterk in elkaar steken, maar bij Avatarium is van dergelijke songwriting geen sprake. Ik geef toe dat Boneflower nog enige potentie heeft, maar bij Birds Of Prey zit ik weer net zo hard vieze gezichten te trekken. Van fouten kan je leren, maar ik hoop dat Leif Edling het nooit en te nimmer zoiets als dit nog in zijn hoofd haalt.
Tracklist:
1. Moonhorse
2. Pandora's Egg
3. Avatarium
4. Boneflower
5. Bird Of Prey
6. Tides Of Telepathy
7. Lady In The Lamp