Ooit begon Jex Thoth als Totem. Deze Amerikaanse band was een psychedelisch doomproject van singer-songwriter James Jackson Toth, de man achter het folkinstituut Wooden Wand. Jessica Toth, zijn vrouw, nam de vocalen waar en leidt nu in haar eentje het naar haar vernoemde Jex Thoth. Alhoewel ze met haar doomgeluid veel minder schatplichtig is aan de jaren zeventig dan Blood Ceremony en The Devil�s Blood, wordt Jex Thoth beschouwd als ��n van de �grote drie� van het retro occulte rockgenre. Altans, dat was voor de grote explosie van deze herrezen stijl met bands als Ghost, Year Of The Goat en Jess And The Ancient Ones. Kan Jessica Toth en de haren in dit almaar gedijende muzikale landschap overeind blijven?

Nu is de kans dat te bewijzen, met het tweede album Blood Moon Rise. Wat meteen opvalt, is dat het geluid getemperd is ten opzichte van de debuutplaat en de twee eerder verschenen ep�s. Psychedelische- en krautrockelementen spelen nu een minder grote factor van belang. Het is even wennen. De muziek klinkt minder wervelend, maar zoet en krachtig tegelijkertijd, als een majestueuze wals. De loodzware riffs zijn niet verdwenen, maar krijgen meer ademruimte in melodieuze composities.

Net als bij het gelijknamige eerste album levert Jex Thoth wederom veel variatie. To Bury is een sierlijk nummer, maar meer een duidelijk opmaat voor de rest van het album. Het gitaarwerk op The Place You Walk doet aan de hoge tonen van Pagan Altar-gitarist Alan Jones denken, met wie Jex Thoth ooit een ep deelde. Een van de beste composities op deze plaat. Het opeenvolgende The Devide is een nogal experimenteel nummer. De logge riffs die frequent opduiken lijken de muziek eerder te blokkeren dan voort te drijven. Later blijkt deze blokkade juist prima te werken met de zanglijnen van Jessica Toth. Ingenieus.

Nummers als Into A Sleep en Keep Your Weeds zijn met hun melodieuze structuur nogal traditioneel van aard, maar begeven zich nooit in het ordinaire retroterrein. Jex Thoth kiest niet voor de makkelijke route. Dat is ook goed te horen op het trage Ehj�, waarin de klagende zang van Toth met het gitaarwerk van JD Guy en de toetsen van Steve Moore samensmelt tot een neerwaartse spiraal van treurnis. Op afsluiter Psyar wordt deze stemming voortgezet, maar met meer oor voor schoonheid in de vorm van bitterzoete zanglijnen en een verleidelijke melodie. De vocalen worden op schitterende wijze begeleidt door de cello van Lori Goldston.

Jessica Toth laat weer horen dat ze met haar subtiele en emotionele stemgeluid misschien wel de beste zangeres is binnen de hardere genres. Het is moeilijk te zeggen of Blood Moon Rise beter is of minder goed dan zijn voorganger Jex Thoth uit 2008. De muziek is in de eerste instantie zachter en iets conventioneler van aard. Het gros van de nummers zijn moeilijk om in te komen. Iets voor de echte volhouders. Uiteindelijk ontpopt zich een meeslepend en zeer stijlvol album dat boven het gros van de recente �occult rock� platen uitsteekt.

Tracklist:
1. To Bury
2. The Places You Walk
3. The Divide
4. Into a Sleep
5. And the River Ran Dry
6. Keep Your Weeds
7. Ehj�
8. The Four Of Us Are Dying
9. Psyar