Acht jaar hebben de liefhebbers van het uitstekende debuut van Wintersun (dat destijds begon als het soloproject van Ensiferum-gitarist Jari M�enp��) moeten wachten op een opvolger. Over de voorgeschiedenis van Time I valt dan ook waarschijnlijk een boek vol te schrijven. Eindeloos uitgestelde releasedatums, een harde schijf die meerdere malen crasht, een burnout: weinig bleef de beste man bespaard. Tot slot werd in mei van dit jaar bekend gemaakt dat Time in twee delen zou verschijnen.

Welnu, het wonder is geschied: Time I ligt sinds enkele maanden eindelijk in de schappen. Het zal een enorme opluchting voor M�enp�� zijn, maar ook voor zijn nog steeds grote fanschare. D� hamvraag is echter of Time I inderdaad het lange wachten waard was, of dat Wintersun inmiddels door de hordes (symfonische) folkmetalbands van de laatste jaren is ingehaald. Dat zou natuurlijk dubbel zuur zijn voor de band.

Om eerlijk te zijn blijf ik een beetje met gemengde gevoelens achter bij Time I. Laat ik voorop stellen dat Wintersun een zeer verdienstelijk album heeft afgeleverd. Tegelijkertijd is Time I echter zeker niet het meesterwerk geworden dat veel fans waarschijnlijk voor ogen hadden. Dat is jammer, want de jarenlange arbeid is goed te horen op deze plaat. De productie van Time I klinkt groots en enorm episch, met vele lagen orkestratie die de nummers van extra cachet voorzien. Toch klinkt nog niet alles even goed in balans � en met name het drum- en gitaarwerk worden af en toe wel erg ver terug gedrongen.

Ook vanuit compositorisch oogpunt is Time I niet zo fantastisch geworden als ik wel enigszins had verwacht. Na het mooie, maar wat plichtmatige intro knalt Sons Of Winter And Stars met overtuiging uit de speakers. Het is een geweldig, zelfs vrij geniaal in elkaar zittend nummer, vol dynamiek en afwisseling, met groots aangezette keyboardlagen, maar door het pakkende refrein ook herkenbaar. Land Of Snow And Sorrow is vervolgens minder adembenemend. Het is een wat eenvoudiger klinkende song waarin een grote rol is weggelegd voor de krachtige cleane zang van M�enp��.

Het afsluitende titelnummer mag er ook absoluut wezen, maar uiteindelijk blijf ik wel met de vraag achter waarom het album zo nodig in twee delen uitgebracht moet worden. Helaas kan ik geen andere reden bedenken dan winstbejag, want met net veertig minuten (en een overbodig intermezzo) loopt Time I nu niet bepaald over qua speelduur. Laten we echter vooral niet te negatief eindigen, want desondanks is dit gewoon een prima album geworden dat bij iedere liefhebber van epische, symfonische folk metal in smaak zal vallen. Maar om Time I nu direct tot een van de klassiekers in het genre uit te roepen, gaat ook weer wat ver.

Tracklist:
1. When Time Fades Away
2. Sons Of Winter And Stars
3. Land Of Snow And Sorrow
4. Darkness And Frost
5. Time