Omdat het wat langer gaat duren dan verwacht, schreef Jari een extra nummer voor de fans, maar dat is wat uit de hand gelopen, want het leidde tot The Forest Seasons, dat vier epics van tussen de twaalf en vijftien minuten bevat. Ze hebben een verbintenis met de natuur en de seizoenen, maar verschillen muzikaal en qua sfeer van elkaar. Zo klinkt het blackmetalgerichte Eternal Darkness (Autumn) met blasts wezenlijk anders dan het desolate, trage, melancholische Loneliness (Winter), dat grotendeels cleane vocalen bevat. Awaken From The Dark Slumber (Spring) bestaat uit twee delen. In het eerste gedeelte zijn er raakvlakken met Dimmu Borgir, in het tweede deel, dat goed bijblijft, met Ensiferum.
Stilistisch bouwt Wintersun vooral verder op het symfonische van Time I en zijn er minder raakvlakken met het zelfgetitelde debuut uit 2004. Toch is dit toch ook weer andere koek. Het is vooral een verhalend, sfeergericht geheel. Er zijn enkele progressieve twists en meerdere referenties aan Dimmu Borgir, Emperor en Summoning. De drums (uit de drumcomputer) staan in vergelijking met Time I prominenter in de mix. Dat is prettiger om naar te luisteren dan naar de originele mix van Time I (een geremasterde versie zit in het crowdfundingpakket). Multi-instrumentalist Menp speelt op dit album zowel de bas-, gitaar- als keyboardpartijen. Vocaal krijgt hij hulp van gitarist Teemu Mntysaari en bassist Jukka Koskinen. Ze zijn soms samen te horen (aan het einde van Awaken From The Dark Slumber (Spring). In het folky The Forest That Weeps (Summer) is er zelfs een koor te horen.
De prominente plek die de toetsenpartijen in de mix innemen, is een kwestie van smaak. Het geeft de plaat een bombastisch en episch karakter, maar het kan ook als storend worden ervaren, omdat de gitaarpartijen wat weggedrukt zijn. In het tweede deel van Eternal Darkness (Autumn) voegen ze veel sfeer toe, maar veelal gaan ze onopgemerkt voorbij. Dat geldt ook voor de nummers zelf, die weliswaar memorabele momenten bevatten, maar op Loneliness (Winter) na, duren ze te lang. Zo is het geblast in het zeer duistere Eternal Darkness (Autumn) wat aan de eentonige kant, maar na meerdere keren beluisteren is het voor een bepaalde groep fans die zich daaraan niet stoort, beslist een hoogtepunt, mede vanwege de juiste inzet van keyboardklanken en koorzang.
Met vier lange tracks vol gelaagde, doch heldere muziek duurt het wel even voordat deze release al zijn geheimen ontvouwt. Passages die in eerste instantie onopgemerkt voorbijgaan, blijken later toch een essentie te bevatten. Menp is erin geslaagd een zeer divers en episch album te schrijven dat de meeste fans tot tevredenheid zal stemmen en met vertrouwen zal doen uitkijken naar Time II. Een meesterwerk is het echter niet. De nummers hadden meer impact gemaakt als ze ingekort waren. Nu weten ze niet de volle tijd de aandacht vast te houden. Het is te hopen dat de crowdfunders meer voor hun vijftig euro krijgen met Time II.
Tracklist:
1. Awaken From The Dark Slumber (Spring)
2. The Forest That Weeps (Summer)
3. Eternal Darkness (Autumn)
4. Loneliness (Winter)
