Op 777 - The Desanctification lijkt Blut Aus Nord zich echter nog meer te verwijderen van de sound van geweldige platen als Memoria Vetusta II: Dialogue With The Stars en The Mystical Beast Of Rebellion. Wie hoopt op furieuze, dissonante black metal, komt dan ook van een koude kermis thuis. De beklemmende en avantgardistische sound is nog steeds intact (dankzij de atonale riffs en vreemde structuren), maar iedere vorm van spanning en agressie is ver te zoeken. Ik betwijfel zelfs of 777 - The Desanctification nog wel als een metalrelease te bestempelen valt. Daarentegen lijkt de band zich meer en meer te verliezen in langgerekte ambientpassages, eindeloos rond-echonde, in het luchtledige zwevende riffs en bij vlagen zelfs lome tribal-achtige percussie.
Daar waar het vorige album nog enige aanknopingspunten bevatte, is 777 - The Desanctification (nog) een stuk lastiger te vatten. Slechts een nummer als Epitome X doet door zijn cleane zang bij vlagen nog een beetje denken aan het meest psychedelische werk van Enslaved, maar verdere referentiekaders zijn er niet. Blut Aus Nord betreedt mysterieuze wateren die nog niet eerder verkend werden. Daarvoor verdient de band lof, maar uiteindelijk moet ik toch concluderen dat dit album mij iets te veel voortkabbelt. Het luistert aardig weg, maar beklijft geen moment.
Nu is het schrijven van herkenbare, makkelijk te behappen songs niet bepaald een streven dat een band als Blut Aus Nord bewust probeert te bereiken, maar als ik halverwege dit album al een beetje begin te knikkebollen, kan dat toch ook niet de bedoeling zijn geweest. Spijtig genoeg moet ik dan ook concluderen dat Blut Aus Nord inmiddels verdwaald lijkt in zijn eigen experimenten.
Tracklist:
1. Epitome VII
2. Epitome VIII
3. Epitome IX
4. Epitome X
5. Epitome XI
6. Epitome XII
7. Epitome XIII