De laatste jaren heb ik mijn voorliefde voor de excentrieke klanken van de Franse progressieve blackmetalband Blut Aus Nord niet onder stoelen of banken gestoken. De muziek die het trio, met zanger/gitarist/componist Vindsval als primaire creatieve bron, produceert, is sinds de rauwe black metal uit de begindagen (debuutalbum Ultima Thule stamt uit 1995, het jaar dat ook Storm Of The Lights Bane, Battles In The North en Bergtatt verschijnen, om maar een paar klassiekers te noemen) gevolueerd tot een volstrekt eigenzinnig amalgaam van psychedelische en ronduit verontrustende klanken. De band weet invloeden uit de black metal, industrial, ambient, trip-hop en psychedelica samen te smeden tot een sound die uit duizenden herkenbaar is.
Met het in 2019 verschenen Hallucinogen blijkt Blut Aus Nord een behoorlijke koerswijziging te hebben ingezet. Het album is kristalhelder geproduceerd en laat de meest progressieve kant van de Fransen horen, waarbij de verstikkende duisternis van de eerdere albums heeft plaatsgemaakt voor een ruimtelijker en zelfs wat harmonieuzer geluid. Het experiment blijkt wisselende reacties te hebben opgeroepen, maar persoonlijk kan ik de majestueuze, mystieke composities - met het voor deze band typerende, kronkelende gitaarwerk en bevreemdende psychedelische klanken erg goed waarderen.
Met het onlangs verschenen Disharmonium - Undreamable Abysses is Blut Aus Nord toe aan zijn veertiende langspeler. Menig band is tegen die tijd uitgeblust en brengt louter nog nieuw werk uit als excuus om op tournee te kunnen gaan. Niets van dat alles is echter van toepassing op dit onheilstrio uit Mondeville. Als deze plaat n zaak duidelijk maakt, is dat er nog steeds geen eind in zicht is van de ontwikkeling die Blut Aus Nord doormaakt. De groep valt zeker niet in herhaling, hoewel de identiteit van de muziek direct herkenbaar blijft. Disharmonium - Undreamable Abysses is misschien wel het meest vooruitstrevende album van het gezelschap. Drie kwartier nauwgezet geregisseerde muzikale waanzin, verpakt in ronduit briljante composities die even troeblerend als beklijvend zijn.
Eigenlijk valt de sound van het album bijna met geen pen te beschrijven, maar laten we toch een dappere poging wagen. Opener Chants Of The Deep Ones begint met samples van wat klinkt als druppels die langzaam op de bodem van een peilloos diepe grot druipen. Al snel ontvlamt de track in een labyrintisch vagevuur van black metal, drone en psychedelica, waarin riffs als krioelende tentakels graaien naar alles wat binnen bereik komt. Het hierop volgende Tales Of The Old Dreamer begint met horrorsynths op een bed van blastbeats en onorthodoxe, plechtige recitaties en esoterisch gemurmel als zang. De compositie kronkelt in allerlei onverwachte bewegingen, ondertussen traag van gedaante veranderend. De luisteraar is amper een kwartier onderweg, maar vermoedelijk al volledig beneveld door de verwrongen, mistige klanken, die de zinnen weten te begoochelen.
Zo vormt iedere track op dit album een universum op zichzelf. Wat nog het knapst is aan de nummers, is dat ze enerzijds zeer excentriek en gelaagd in elkaar zitten, maar dat de band er anderzijds tch op een onnavolgbare manier logische en vloeiende composities van weet te maken, die zelfs op een bevreemdende manier catchy zijn. Zelfs de fragmentarische gitaarklanken in het begin van That Cannot Be Dreamed en de ronduit spookachtige synths in het trage en omineus pulserende Keziah Mason voelen volstrekt vanzelfsprekend in het schimmenrijk van Blut Aus Nord.
Disharmonium - Undreamable Abysses valt misschien nog het best te omschrijven als een blackmetaluitvoering van de meest onheilspellende kunstwerken van M.C. Escher, waarin de luisteraar hopeloos verdwaalt en uiteindelijk weer bij het beginpunt uitkomt. Het album biedt zeker geen easy listening, maar wel een immersieve ervaring waaruit het moeilijk losbreken is. En iedere luisterbeurt smaakt naar meer. Een magistraal epos, waarbij ik wil eindigen met het uitdelen van een dikke pluim voor de werkelijk fenomenale albumhoes van Maciej Kamuda, die de sfeer van het album perfect heeft gevangen.
Tracklist:
1. Chants Of The Deep Ones
2. Tales Of The Old Dreamer
3. Into The Woods
4. Neptune's Eye
5. That Cannot Be Dreamed
6. Keziah Mason
7. The Apotheosis Of The Unnamable
