Of die switch ook bewust tot muzikale wijzigingen heeft geleid, weet ik niet, maar vermoeden doe ik het wel. 777 Sect(s) klinkt namelijk, in vergelijking met zijn geweldige voorganger Memoria Vetusta II: Dialogue With The Stars, wat donkerder en rauwer. Natuurlijk klinken de dissonante riffs en eigenzinnige songstructuren onmiskenbaar als Blut Aus Nord, maar daar waar Dialogue With The Stars vooral heerlijk zweverig was, is dit album wat beklemmender, hoewel met name het lange Epitome IV gekenmerkt wordt door een subtiele onderlaag van licht fladderende keyboards. Daarnaast is 777 Sect(s) wat trager dan zijn voorgangers. Op veel momenten neemt Blus Aus Nord namelijk behoorlijk wat gas terug.
Opener Epitome I komt nog krachtig en gedreven uit de speakers knallen, maar het hierop volgende Epitome II is vooral een slepend en haast doomachtig, maar eigenlijk ook gewoon een wat saai nummer dat verrassend mat klinkt voor deze band. De overige nummers klinken minder mat, maar toch lijkt dit album iets te ontberen. De nummers komen ook na meerdere luisterbeurten te fragmentarisch over om cht te beklijven. En dat is toch cht het belangrijkste verschil met albums als Dialogue With The Stars en de fantastische re-release van The Mystical Beast Of Rebellion, waar de band die dissonante tonen en vreemde structuren wl wist te kanaliseren in formidabele nummers die je als luisteraar wisten mee te sleuren.
777 Sect(s) is weliswaar een innovatief en uitdagend album geworden, maar haalt het nergens bij zijn voorganger. Gezien de ambitie van deze band om dit jaar ng twee albums uit te brengen, kan dat twee dingen betekenen. Dit album kan ofwel een opwarmer zijn voor twee knallers, ofwel een teken aan de wand dat de band zijn hand heeft overspeeld. Blut Aus Nord is namelijk tot meer in staat dan dit weliswaar aardige, maar niet beklijvende album.
Tracklist:
1. Epitome I
2. Epitome II
3. Epitome III
4. Epitome IV
5. Epitome V
6. Epitome VI
