Het mooie aan onze multiculturele samenleving is dat er muzikaal gezien een heel arsenaal aan aspirant-muzikanten rondloopt met invloeden uit heel de wereld. Zo kan het gebeuren dat we geconfronteerd worden met het debuut van de Braziliaanse band Seita uit Amsterdam. Hoe de heren daar verzeild zijn geraakt is wellicht een vraag voor een toekomstig interview; nu zal ik me beperken tot het debuut Asymmetric Warfare.
Seita speelt rechttoe rechtaan death en thrash metal en dat horen we op alle tien nummers. Wie Brazili zegt, denkt natuurlijk allereerst aan Sepultura en warempel, daar heeft het wel wat van weg. Zanger Michel Gambini houdt het ergens tussen Max Cavalera en Robb Flynn en zijn rauwe strot past dan ook perfect bij de agressieve uitspattingen op de instrumenten. De songteksten gaan vooral, zoals verwacht mag worden, over allerlei ellende in het geboorteland van dit viertal. En deze combinatie wordt ongeveer 45 minuten lang met tomeloze energie over ons uitgespuwd, van opener The Awakening tot afsluiter Ditadura. De variatie is nihil of het moet het tempo zijn dat zich begeeft zich tussen vet en stuwend (Reborn On Fire) en snel (The Riot Starter Inside Everyone en What Cures). Uitschieters zijn het Slayeriaanse Baptism en het reeds eerder genoemde Ditadura.
Seita lijkt me garant te staan voor een lekker avondje thrash waar je met de hersens op nul eens goed uit je dak kan gaan. Daar is helemaal niets mis mee, maar een toekomst met perspectief lijkt me toch alleen gegarandeerd met wat meer variatie. Alleen dan kan de sekte (hetgeen de Portugese vertaling is van de bandnaam) groeien. Dit is in ieder geval een lekker begin.
Tracklist:
1. The Awakening
2. Godlike
3. Know Your Enemies
4. The Riot Starter Inside Everyone
5. Reborn On Fire
6. What Cures
7. Baptism
8. Oppressive Redemption
9. No One But Me
10. Ditadura
