Nu doet deze nogal flauw aandoende woordspeling wellicht vermoeden dat Abzu een ongenspireerde klus is geweest, maar dat blijkt reuze mee te vallen. De band heeft zijn karakteristieke sound van black/thrash metal met druk gitaarwerk, occulte elementen en felle, krijsachtige zang van frontman Proscriptor McGovern in stand weten te houden. Bovendien zijn de nummers, zoals eigenlijk altijd bij Absu, redelijk complex, waardoor ze behoorlijk wat aandacht van de luisteraar vergen. Na een aantal luisterbeurten weet de muziek meer te beklijven en beginnen de pakkende melodielijnen en onderliggende structuren op te vallen.
De kracht van de band ligt voor een groot deel in het sterke, bij vlagen driftige gitaarwerk. Op nummers als Circles Of The Oath en Abraxas Connexus strooien de gitaristen met vette thrashriffs, maar schakelen ze net zo makkelijk over naar sfeervolle en occult aandoende akoestische passages. Dat komt de afwisseling zeker ten goede. Toch bekruipt me af en toe het gevoel dat de band op Abzu iets te vanzelfsprekend voortborduurt op de eerdere albums. Pas bij de een kwartier durende afsluiter A Song For Ea slaagt Absu er echt in om zich te onderscheiden ten opzichte van de vorige albums.
Als we de eindbalans opmaken, kunnen we stellen dat de liefhebbers van de vorige albums van Absu zeker het nodige plezier kunnen beleven aan Abzu. Het is een prima plaat geworden, die ook na meerdere luisterbeurten interessant blijft. Tegelijkertijd heb ik het idee dat de band nog niet het achterste van zijn tong laat zien. Nog net iets meer durf en eigenzinnigheid zou voor een volgende plaat dan ook niet verkeerd zijn.
Tracklist:
1. Earth Ripper
2. Circles Of The Oath
3. Abraxas Connexus
4. Skrying In The Spirit Vision
5. Ontologically, It Became Time & Space
6. A Song For Ea
