Ik beken dat ik een hekel heb aan albums met slechts een nummer. Net zozeer als dat ik slecht tegen instrumentale muziek kan (omdat ik vind dat de zang een essentieel onderdeel van muziek is) en het feit dat deze review begint met het woord �ik�. Het draait niet om mij namelijk. Het gaat om de cd die besproken moet worden en het gegeven dat ik het als mijn verantwoordelijkheid zie om jullie op de interessante releases te wijzen. Ik ben er zelfs een beetje pissig om, omdat de stonerformatie The Atomic Bitchwax even keihard bewijst dat het zo dus wel kan. In dik veertig minuten rocken de heren van deze band er lekker op los. Het leuke is dat ondanks het hoge improvisatiegehalte alles klopt. De muziek swingt en rost tegelijk. Waar het nieuwe album van Earth me gestolen kan worden, omdat zij wel heel erg van ��n kunstje uit gaan, houdt Finn Ryan de boel spannend door meer dan vijftig riffs uit zijn gitaar te toveren. The Local Fuzz is duidelijk geori�nteerd op riffs, maar het drumwerk is minstens zo boeiend. Juist de afwisselende ritmes zijn te gek en geven de muziek ontzettend veel kleur mee. Ook hier is het spelplezier goed te horen. Het blijft gissen hoe The Atomic Bitchwax met een zanger geklonken zou hebben en toch is het jammer dat de hele sessie in een nummer wordt gepresenteerd. Sommige overgangen zijn duidelijk te horen. Ik zie niet in waarom The Local Fuzz niet in verschillende acts opgedeeld had kunnen worden. Net zo vervelend wanneer een review niet in alinea�s opgedeeld wo� Oeps�

Tracklist:
1. The Local Fuzz