Aan Slomosa de eer om deze veelbelovende stonerrockavond te openen. De Noren zien tot hun genoegen dat de zaal al goed gevuld is wanneer ze met hun set beginnen. Slomosa speelt naar eigen zeggen tundra rock. Oftewel; desertrock, maar dan de Noorse variant. De band speelt met twee gitaristen waarmee de gitaarriffs extra dik worden aangezet. Hier en daar is er zelfs ruimte voor een gitaarsolo. De songs liggen erg lekker in het gehoor. De grooves van Slomosa zorgen ervoor dat de hoofden van de overwegend bebaarde toeschouwers al gauw op neer gaan op het ritme. De set bestaat vooral uit liedjes van hun enige album dat in 2020 is uitgebracht. Toch worden er ook nieuwe songs gespeeld en zal een nieuwe plaat vast niet lang uitblijven. Dit is zeker iets om naar uit te kijken, want ondanks dat Slomosa geen nieuwe dingen laat horen, weet de groep de aandacht van het publiek er goed bij te houden en zitten de liedjes goed in elkaar. Een klein minpunt is de zang die toch wat dunnetjes klinkt en hierdoor verdrinkt in het gitaar- en ritmegeweld. Ondanks dit kan de groep uit Bergen terugkijken op een geslaagde introductie aan het Nederlandse publiek.
Een optreden van The Atomic Bitchwax is iets om je op te verheugen. De band uit New Jersey staat altijd garant voor een leuke set. Het trio is al een tijdje aan het touren in Europa, maar van vermoeidheid is in Deventer nog geen sprake. De setlist wordt spectaculair geopend met Hope You Die van het laatste album Scorpio. Bassist Chris Kosnik en gitaristen Finn Ryan wisselen zoals altijd de vocalen af en de mannen weten de aandacht van het publiek meteen te grijpen. Er wordt geen seconde verspild van het uur speeltijd. In een razend tempo knalt de groep de ene Bitchwax-rocker na de andere het Burgerweeshuis in. Kosnik vraagt nog grappend of ze een langzaam nummer of een snel nummer moeten spelen. Een strikvraag, want het oeuvre van de band bestaat eigenlijk alleen maar uit snelle songs. De heren zijn perfect op elkaar ingespeeld. Het is een genot om Kosnik razendsnel basgitaar te zien spelen, maar ook Finn Ryans gitaarspel is zeer indrukwekkend. En dan ook nog drummer Bob Pantella die zich een uur lang helemaal leeg speelt. Het is bijna niet bij te houden wat er qua songs allemaal voorbij komt, want het volgt elkaar vliegensvlug op. Maar klassiekers als Birth To The Earth, Ain't Nobody Gonna Hang Me in My Home, Forty-Five en Shit Kicker ontbreken niet. The Atomic Bitchwax geeft alles vanavond en dat werkt merkbaar aanstekelijk. Een imponerende set die ongetwijfeld voor nieuwe fans heeft gezorgd.
King Buffalo mag als headliner de avond afsluiten, met anderhalf uur speeltijd. Het trio uit Rochester (New York) is inmiddels een grote naam in het stoner/psychedelische rock-genre. Dit heeft King Buffalo te danken aan een reeks uitstekende albums. De band schrijft goed doordachte, rustig opbouwende composities die bij vlagen ook wat de progressieve rock-kant opgaan. Na een vrij lange opbouw en soundcheck, veroorzaakt door de vele pedalen en micro-synths die de band gebruikt, wordt de set geopend. Het fraaie, instrumentale Ecliptic wordt vanaf tape als intro gebracht, waarna King Buffalo daadwerkelijk opent met Silverfish. Dit nummer wordt met gejuich ontvangen en vele aanwezigen zingen de melodie van de opende gitaarstukken meteen mee. Hebetation volgt en al rondkijkend zie je dat het publiek al volop in trance is van de muziek van King Buffalo. De songs bouwen geduldig op en hebben een hypnotiserend karakter. Ondanks dat de zang van Sean McVay clean en best braaf is, weet de muziek bij vlagen ook lekker te knallen. Vooral in Loam en Red Star Pt. 1 & 2 vormen de heavy riffs een mooie afwisseling.
Je kunt merken dat deze band vrij perfectionistisch is en alles in de puntjes wil verzorgen. Op fouten is de band dan ook nauwelijks te betrappen. Het samenspel tussen Sean McVay (zang/gitaar/synths), Dan Reynolds (basgitaar/synths) en Scott Donaldson (drums) is erg fraai om te zien. Maar als er dan toch een uitblinker genoemd moet worden, dan is het Donaldson, die met zijn strakke en stevige drumwerk de songs nog meer power geeft. King Buffalo wisselt veel in de setlists. Op een avond als deze maakt het ook niet uit wat de band speelt. De songs zijn allemaal van hoge kwaliteit en krijgen een adembenemende live-vertolking. Uiteindelijk sluiten de New Yorkers hun set af met het fraaie Kerosene, afkomstig van hun eerste album Orion. In september komt de nieuwe plaat Regenerator uit. De meesten die erbij zijn deze avond zullen hier reikhalzend naar uitkijken.
Op zon avond is het mooi te zien dat stonerrock toch zeker divers kan zijn. Drie bands waarvan je de stijl als stonerrock kunt bestempelen, maar waarvan de muziek een behoorlijk andere insteek en vibe heeft. Elke band werd goed ontvangen door het publiek dat uiteindelijk voldaan naar huis gaat.
