Moderne metal, zo kan je je muziek tegenwoordig het beste omschrijven als je als band zijnde put uit meerdere genres. Zo doet ook Dagoba, dit derde album laat promoten als zijnde be�nvloed door Pantera, Machine Head, Fear Factory als wel death en black invloeden. Nu moet je die biografie�n meestal met een flinke korrel zout nemen, en dat is ook bij Dagoba het geval. De invloeden zijn wel enigszins te horen, maar goed, welke hedendaagse metalband is nu niet lichtelijk be�nvloedt door een band als Pantera? Dagoba is stukken meer straight forward en voller klinkend dan eerdergenoemde bands. Ten eerste wordt het gitaargeweld zelden tot bedaren bedacht en daarnaast is het gehele plaatje aangevuld met toetsenpartijen, wat het totaalplaatje een stuk meer episch maakt dan mening genregenoot.

De arrangementen zijn erg ok�. De nummers zitten uitstekend in elkaar, de samenhang ervan is dat eveneens en daarnaast hebben ze een erg volle en compacte sound. Dit dankzij de toegevoegde toetsenpartijen die als een groots uitgesponnen filmsoundtrack fungeren zonder dat de agressie teloor gaat. Dit is natuurlijk mede te danken aan de producer Tue Madsen � wie kent hem niet � die wederom een uitstekende klus heeft geklaard. En een groot pluspunt is ook de balans tussen agressie en melodie. Het geheel ademt een geheel uit, nergens wordt je onaangenaam verrast door een cheesy refreintje dat kaatsrecht tegenover agressief riffwerk staat, en dat is tegenwoordig vaak een irritante factor. Dagoba is hier gelukkig niet voor door de knie�n gegaan, en weet zich uitstekend staande te houden met deze prima balans.

De zang vertoont enige gelijkenissen met Warrel Dane en bij vlagen Tom Englund, zij het dat er meer agressie en minder variatie te horen valt. Tijdens cleane partijen - die voorkomen in The World In Between en Silence #3, overigens de twee minste overtuigende tracks - komt hij minder overtuigend over dan zijn collega�s. Maar dit geeft ook aan dat Dagoba een stuk sterker in de schoenen staat door hardere nummers te brengen - de chemie tussen band en zanger lijkt enigszins te ontbreken in de �rustigere� nummers. Voor de rest liggen de nummers allemaal prima in het gehoor, enige minpunt is dat het af en toe wel veel van hetzelfde lijkt, iets meer afwisseling kan daarom geen kwaad.

Al met al kan ik stellen dat Face The Colussus een prima schijfje is geworden. Enige kanttekening is dat iets meer afwisseling geen kwaad kan, die afwisseling is er nu in de vorm van de twee rustigere nummers die helaas maar weinig goed uit de verf komen. Als dat aspect naar hetzelfde niveau wordt gebracht als de overige muziek komt het helemaal goed met Dagoba. Prettig schijfje wel, de hoogtepunten zijn Somebody Died Tonight het korte instrumentaaltje Transylvania en het brute Orphan Of You.

Tracklist:
1. Abyssal
2. Face The Colossus
3. Back From Life
4. Somebody Died Tonight
5. The World In Between
6. Transylvania
7. Orphan Of you
8. The Nightfall And All Its Mistakes
9. Silence #3
10. The Crash
11. Sudden Death