In het interview sprak Burton er nog over. Dagoba, de Franse band die een hoog Fear Factory-gehalte in zijn geluid heeft zitten. Het zal geen toeval zijn dat deze band vanavond als voorprogramma dient. Mensen haasten zich in de hal als er geluid in de zaal klinkt; is Fear Factory al bezig?
Nee dus. Maar na even de aandacht te hebben geschonken aan deze band is het helemaal geen kloon. De industriële samples en de stuiterende gitaar op drum laten wel merken dat Fear Factory een groot voorbeeld is. Maar deze overtuigende bak metal zorgt niet alleen daarmee voor moshpits. Er is geen sprake van galmende emoties zoals in Fear Factory, maar constant direct beuken met moderne metal, met industrial en metalcore. Sepultura meets Fear Factory kan je ook wel zeggen. Dit alles is strak en prima in orde, maar mist wat eigen geluid om echt te blijven hangen.
De moshpit continues. Van begin af aan knalt Fear Factory. Het nieuwe album wordt alom geprezen en de band speelt dan ook veel van Archetype aangevuld met oude bekenden als Martyr, Edgecrusher en natuurlijk Replica.
De zaal staat stampvol en vooraan is er zowat constant een moshpit. De boel kakt zo nu en dan een beetje in bij die galmende emotionele stukken zoals bij Resurrection, waar overigens de stem van Burton niet erg lekker in de mix zit. Maar het gaat toch vooral om de rollende riffs die drummer Herrera en gitarist Christian samen met Strapping Young Lad-bassist Byron Stroud toveren. En die hakken er lekker in, tot stagediven aan toe. Overigens wel een beetje vreemd dat bij een metalconcert de roadies stagedivers direct meedogenloos van het podium af duwen (voor straf valt één van hen er dan ook zelf vanaf).
De set wordt achter elkaar afgewerkt, waar ook nog plaats is voor Nirvana's School en wordt afgesloten met Replica. Een toegift doet de band vandaag niet, maar na enig aandringen lopen bezoekers toch met een content gezicht naar buiten.
Meer foto's op http://www.rachelrijsdijk.com/Rachel/livefearfactory2004.html
