In 2004 bracht Alexander von Meilenwald, onder de naam The Ruins Of Beverast, wellicht het meest geniale black metalalbum aller tijden uit: Unlock The Shrine. Twee jaar later probeerde hij met Rain Upon The Impure nogmaals een prestatie van dit niveau neer te zetten. Welnu, dat is gelukt! Wat was mijn blijdschap groot toen ik de eerste tonen van dit album hoorde. Weer een topper! Wekenlang heb ik niets anders kunnen luisteren, wat een meesterwerk! Hoewel woorden de belevenis van dit album nooit goed kunnen weergeven, ga ik hier toch een poging wagen.
Nu Rain Upon The Impure uit is, blijkt wat een getalenteerde musicus von Meilenwald is. In een nmansband ligt vaak het gevaar op de loer dat een nieuw album op zijn voorgangers gaat lijken, maar dat gaat voor Rain Upon The Impure totaal niet op. Natuurlijk zijn er op beide albums overeenkomsten; elementen die The Ruins Of Beverast maken wat het vandaag de dag is, maar verwacht hier een totaal andere ervaring dat je gewend was na het luisteren van Unlock The Shrine. Het meest opvallende is het gereduceerde aantal samples, die zo nadrukkelijk op Unlock The Shrine aanwezig waren. In plaats van het experimentele karakter van die plaat is op Rain Upon The Impure meer een rechttoe rechtaan black metalaanpak gehanteerd. Met de nadruk op meer, want cht rechttoe rechtaan is Rain Upon The Impure allerminst.
Met een spookachtige schreeuw en aanzwellende gitaren wordt je vanaf 50 Forts Along The Rhine tot en met het titelnummer meegesleept in een duister avontuur, waarin je continu op het puntje van je stoel zit om maar geen moment te missen. Het ene na het andere geniale nummer wordt op je afgevuurd, zonder dat je ook maar een moment rust wordt gegund om je gedachten goed te ordenen. Dit alles wordt gedaan op beheerste en goed doordachte manier. Het is deze terughoudendheid die The Ruins Of Beverast kenmerkt, zowel op dit album als op Unlock The Shrine. Over elk stukje zang, elke noot en sample lijkt nagedacht te zijn. Het resultaat is een episch stuk black metal dat zijn weerga niet kent.
Muzikaal gezien vormt Rain Upon The Impure een goed geheel, zonder nummers die er echt uitspringen, maar er zijn toch enkele opvallende elementen te benoemen. Zo is er op veel momenten een subtiele melodie te ontdekken, die door de nummers heen lijkt te zweven en gevoelens van tragiek en macht oproept. Dit staat in schril contrast met het vaak agressieve gitaarspel en de begeleidende zang, die soms overgaat in een bijna hatelijk gefluister. Luister 50 Forts Along The Rhine maar eens.
Ook erg indrukwekkend is het nummer Blood Vaults (I - Thy Virginal Malodour). Een tragisch nummer dat ingeluid wordt door een kerkklok en religieus gezang, dat later ook weer terugkeert. Raspende gitaren en felle drums begeleiden in dit nummer de zang, waarin een verhaal van tragedie en haat verteld lijkt te worden. Goed gekozen is ook de sample na vier minuten, waarna de toon op een subtiele manier verandert en nu een gevoel van hoop lijkt te geven. Naast deze nummers heeft Rain Upon The Impure nog veel meer verrassends te bieden. Let ook eens op die prachtige solo in Soil Of The Incestuous (na elf minuten).
Na dit verhaaltje geschreven te hebben, heb ik het gevoel slechts het topje van de ijsberg benoemd te hebben. Rain Upon The Impure is niet een album waarover je moet lezen, maar dat je zelf moet ervaren. Rain Upon The Impure is een album dat black metal naar een hoger niveau tilt en daarom aanrader voor een ieder die zich een fan van dit genre noemt.
Tracklist:
1. 50 Forts Along The Rhine
2. Soliloguy Of The Stigmatised Shepherd
3. Rapture
4. Blood Vaults (I Thy Virginal Malodour)
5. Soil Of The Incestuous
6. Balnaa-Kheil The Bleak
7. Rain Upon The Impure
