Helaas blijkt het openbaar vervoer ook vanavond weer een uitdagende hindernis te vormen. In verband met een aanrijding ligt het treinverkeer tussen Roermond en Weert volledig stil. Tegen de tijd dat ik de Effenaar binnenloop, ben ik nog net op tijd om Wayfarer zijn laatste nummer te horen inzetten. De groep uit Denver, Colorado was enkele maanden geleden ook al in Nederland te horen als voorprogramma van Enslaved. Met het sterke nieuwe album American Gothic (2023) op zak presenteert het gezelschap zich zelfverzekerd. En waarom ook niet? De combinatie van black metal, folk en americana die de groep op de recente langspeler laat horen, smaakt absoluut naar meer. Met False Constellation pik ik nog net de afsluitende track van dat album mee. Het is het meest country-achtige nummer van die plaat, met veel ruimte voor fraaie, melodieuze riffs en verrassende cleane zang. De sfeer zit er al goed in en het publiek staat geboeid naar het optreden te kijken. Wayfarer is een band om in de gaten te houden al is het te hopen dat deze sound geen gimmick wordt op de langere termijn.
Als The Ruins Of Beverast de planken betreedt, ben ik vooral benieuwd hoe de band live tot zijn recht komt. De lange, uitdagende composities van het gezelschap, die bestaan uit een doordachte, intrigerende en unheimische mengelmoes van black metal, doom, ambient en drone, zijn in ieder geval op plaat zeer sfeervol. Ze zitten echter ook vol subtiele details en effecten. Een deel van die gelaagdheid valt in deze livecontext wel enigszins weg, met name als het gaat om de ondersteunende keyboards en geluidseffecten van de Nederlander Job Bos (eerder met name bekend van zijn werk bij Dark Fortress). Dat is ook het enige nadeel, want verder zijn de heren in uitstekende vorm.
We krijgen een bloemlezing uit de discografie van de band voorgeschoteld, waarbij vijf van de zes langspelers aan bod komen. Met de opener 50 Forts Along The Rhine afkomstig van het tweede album Rain Upon The Impure (2006) - duikt The Ruins Of Beverast ver in het verleden met dertien minuten aan groezelige, hypnotiserende kelderblackmetal die direct de toon zet. Gelukkig worden ook de recentere platen niet vergeten. En eerlijk gezegd vind ik met name Exuvia (2017) en The Thule Grimoires (2021) de hoogtepunten uit het oeuvre van The Ruins Of Beverast. De lange, meanderende tracks zijn daarin namelijk voorzien van allerlei esoterische, ritualistische ondertonen die de muziek bijzonder intrigerend maken. Met het meeslepende, dreigende Anchoress In Furs en het log ronkende Polar Hiss Hysteria krijgen we in ieder geval twee krakers van de meest recente langspeler te horen, die ook live niets aan overtuigingskracht inboeten.
Wat verder opvalt is dat de band zonder enige opsmuk speelt. Geen bijzondere podiumaankleding, geen poespas tussendoor (er wordt geen woord aan het publiek gericht), maar de focus op de muziek houden, dat lijkt vanavond de insteek. Dat valt te waarderen, maar de wisselwerking met het toch ook wel erg tamme publiek ontbreekt daardoor wel volledig. Er kan net een beleefdheidsapplausje vanaf, terwijl we toch de nodige meesterlijke composities voor de kiezen krijgen. Na het afsluitende Mre (On A Stillbirth's Tomb) verdwijnt de groep net zo zwijgzaam als deze opgekomen is. Een toegift zit er helaas niet in, maar daar lijken de bezoekers zich al bij te hebben neergelegd. Wellicht zijn we wat te verwend geraakt, maar een band van dit kaliber had toch een wat enthousiaster onthaal mogen krijgen. Desondanks levert The Ruins Of Beverast een solide optreden af, waarin de muziek fier overeind blijft.
Setlist The Ruins Of Beverast:
1. 50 Forts Along The Rhine
2. Anchoress In Furs
3. Between Bronze Walls
4. Polar Hiss Hysteria
5. Malefica
6. Mre (On A Stillbirth's Tomb)
