Op Hidden Hands liet de band nog enige elementen van hun hardcore-roots doorschemeren, op Undoing Ruin is daar vrijwel niets meer van te horen. Anno 2005 klinkt Darkest Hour meer Zweeds dan menig authentieke Gothenburg-band, en daarmee heeft het vijftal helaas flink aan karakter moeten inboeten. In alle eerlijkheid ben ik een beetje teleurgesteld. Ik had gehoopt dat het hardcore-aspect van Darkest Hour weer wat meer de kans zou krijgen om terug te kruipen in de sound, echter het tegenovergestelde blijkt waar. Jammer dan. Gelukkig is het ook niet allemaal regen en onweer.
Undoing Ruin kent namelijk ook een aantal eigenschappen die de band sieren. Waar de vorige plaat nogal eentonig en monolithisch was, is het nieuwe materiaal een stuk afwisselender. Eigenlijk mn enige klacht over Hidden Hands was dat de nummers naar verloop van tijd wat samen gingen klonteren. Deze nieuwe tracks zijn over het algemeen wat compacter en onderscheiden zich sterker van elkaar. Tevens kent het album een aantal kick-ass solos (check bijvoorbeeld de eerste seconden van het woeste This Will Outlive Us), en is Undoing Ruin gezegend met een uiterst vette productie, van niemand minder dan Devin Townsend.
Aan de ene kant een teleurstelling, aan de andere kant een aangename verrassing. Darkest Hour heeft wederom een fraaie plaat afgeleverd die getypeerd wordt door pakkende songs, uitstekende productiewaarden en gillende solos. Ik mag alleen hopen dat de band vr de release van het volgende album erachter komt dat de wat achterhaalde Gothenburg-sound ook niet alles is.
Tracklist:
1. With a Thousand Words to Say But One
2. Convalescence
3. This Will Outlive Us
4. Sound the Surrender
5. Pathos
6. Low
7. Ethos
8. District Divided
9. These Fevered Times
10. Paradise
11. Tranquil
.jpeg){kind=small}
