Voorprogramma Darkest Hour zorgt nog niet voor erg veel roering in de Ronda. Nu Devil You Know niet meegekomen is, is deze band het enige voorprogramma van vanavond en dat lijkt voor de bezoekers geen groot bezwaar te zijn. Het voorprogramma is vandaag grotendeels een formaliteit. Het is vooral wachten op Machine Head, ondanks dat ook Darkest Hour inmiddels ruim veertien jaar meedraait Grappig hoe de metalcore-trend uit de VS nauwelijks voet aan de grond heeft gekregen in Nuchter Nederland.
Desalniettemin doen de Darkest Hours hun best om de rode loper voor de hoofd-act zo goed mogelijk uit te rollen. Deze band heeft meer albums dan Machine Head, en ook dit jaar heeft de band weer een nieuw plaatje uit, dus wordt de set een bonte mix tussen oud (The Sadist Nation), splinternieuw (Anti-Axis) en van alles daartussen (oa Love As A Weapon en A Paradox With Flies). Met dubieuze humor, een vleugje zelfspot en toch ook wel een roep om wat actie, praat zanger John Henry de set aan elkaar en zowaar ontstaat er op het laatst zelfs nog een genade-pitje. Als de band met With A Thousand Words To Say But One het laatste nummer aankondigt, klinkt er luid applaus en kan het podium een goede vijf minuten later klaar worden gemaakt voor Machine Head en taait Darkest Hour af richting de merchtafel.
Na een vlotte ombouwpauze gaan de lichten uit, beginnen de intro-tunes te lopen en betreedt Machine Head dan eindelijk het met Machine Head-memorabilia volgep(l)akte podium. Dacht de kritische bezoeker aan de attributen en de keurig gecordineerde outfits van de heren te zien dat de band eindelijk de beruchte knieval voor commercie heeft gemaakt, de opener Imperium vergruist het loze gemekker voordat de monden berhaupt open kunnen. Yep, Machine Head wordt gestyled, maar onder de overigens niet al te dikke laag van mooie aankleding schuilt nog steeds een ongetemd podiumbeest en deze breekt vanaf het eerste nummer moeiteloos door het plamuur heen.
Ongeacht wat Machine Head op cd doet, live stijgt de band altijd (in ieder geval al die keren dat ik ze gezien heb) boven zichzelf uit. Rob Flynn is en blijft een frontman van formaat, maar naast professioneel muzikant is het ook gewoon een enthousiaste dude wiens stem de gezapigste nummers op de planken een rauwe, agressieve of juist een emotionele twist geeft. Ongeacht of hij moet brullen of zingen, zijn tonen zijn oprecht en houden niet alleen stand, maar zorgen er ook voor dat de grootste kerels met de diepste frons in het voor- en achterhoofd uit volle borst this is our last goodbye gaan meejengelen.
Ook de sfeer in de zaal is geweldig. Jong en oud staan door elkaar en vanaf de eerste tonen kolkt de massa non-stop, afgezien van de cleane meezingpassages die dan luidkeels worden meegezongen. Showman Flynn speelt een bij voorbaat gewonnen wedstrijd. Op zijn verzoek gaan handen, vuisten, middelvingers en God mag weten wat nog meer de lucht in, worden circlepits gearrangeerd en voordat Darkness Within uiteindelijk ten gehore wordt gebracht, blikt de goedgemutste zanger onder begeleiding van zijn akoestische gitaar terug op de eerste jaren van Machine Head, de release van Burn My Eyes en het optreden op Dynamo 1995. Zo wordt de grootse show ineens heel intiem.
Op pak `m beet driekwart van de set heeft Rob Flynn nog een verrassing in petto. Niet alleen wordt het nummer Supercharger voor het eerst sinds 2002 weer afgestoft, ook daagt Flynn het publiek uit tot een heuse drankvangwedstrijd Pantera-style. Vanaf het podium slingert hij gevulde bekers in aangewezen richtingen en juicht hij luidkeels als de beker in de lucht wordt vastgegrepen. Utrecht levert hem in ieder geval een mooie score op: Drie uit drie!
Ons werd kort na aanvang een lange avond vol muziek beloofd en daar is geen woord van gelogen, want pas na ruime twee uur en een kwartier houdt Machine Head het voor gezien. Natuurlijk waren Old (en het dak ging er definitief af!) en Halo de afscheidstunes en leeg maar opgeladen gaat het publiek weer richting het bed (of de kroeg). Wat een geweldige show van een geweldige live-band!
Setlist Machine Head:
1. Imperium
2. Beautiful Mourning
3. Now We Die
4. Bite The Bullet
5. Locust
6. The Blood, The Sweat, The Tears
7. Ten Ton Hammer
8. In Comes The Flood
9. Darkness Within
10. Bulldozer
11. Killers & Kings
12. Davidian
13. Sail Into The Black
14. Supercharger
15. Aesthetics Of Hate
16. Game Over
17. Old
18. Halo