Het is nog vroeg als Darkest Hour begint. Half zeven ongeveer, waardoor de zaal ook nog maar mondjesmaat gevuld is. Dat weerhoudt de mannen er niet van om hun volle 100% te geven. Ondanks dat Darkest Hour al bijna net zo lang meegaat als de headliner van de avond, is het de band nooit gelukt om door te breken. Vanavond wordt pijnlijk duidelijk waarom. De nummers mogen dan wel een fikse dosis agressie bevatten, toch zijn ze smoelloos en weinig pakkend. Het aanwezige publiek komt dan ook niet echt lekker los, afgezien van de drie-mans pit.
DevilDriver is zo'n band die naar mijn mening iets te vaak als voorprogramma op tour is, waardoor we altijd maar een half uurtje hiervan kunnen genieten. Zo ook op deze avond. Deze band weet wl de connectie met het publiek te maken, waardoor al snel een redelijke pit ontstaat. Natuurlijk vraagt frontman Dez Fafara om een circlepit, die hij dan ook krijgt. Het ruime half uur dat de band speelt wordt gevuld met ondermeer twee nummers van de jongste telg Beast (You Make Me Sick en Dead To Rights), met op het einde twee publieksfavorieten: I Could Care Less en Clouds Over California. Als opwarmer heeft DevilDriver z'n taak in ieder geval wel goed gedaan, want het wordt behoorlijk warm op de vloer voor het podium.
Vreemde eend in de bijt op deze avond is Bring Me The Horizon. De band is populair bij de jeugd, maar het oudere volk kan er vaak weinig mee. Toen ik ze een jaar of twee terug op Wldrock zag viel het optreden me best mee, maar vanavond blijf ik me afvragen waarom deze band op deze tour staat. Daar waar Darkest Hour nog wel goed past bij Machine Head en DevilDriver, brengt Bring Me The Horizon metalcore die vanavond niet op z'n plek is. Zang en muziek lijken bij deze band van elkaar te zijn losgekoppeld, en alles wordt totaal niet boeiend gebracht. Het publiek is dan ook een stuk rustiger dan bij DevilDriver. Spaart men de krachten voor Machine Head?
Die krachten heeft men namelijk wel nodig, want Machine Head komt, ziet en overwint. Al enkele jaren lang behoort deze band bij de top van de huidige metalwereld, en vanavond laat men horen en zien waarom. Machine Head is in bloedvorm. De pauze na de lange tour voor het vorige album The Blackening heeft de band veel goed gedaan, want met een klapper van een album op zak staat de band met nog meer zelfvertrouwen op het podium van 013. De kracht die de band uitstraalt is al vanaf de opening van I Am Hell voelbaar, en het publiek weet direct dat het een heftige show tegemoet gaat.
Het geluid deze avond is niet verkeerd, en ook qua licht is het bij Machine Head een stuk beter dan bij de andere bands. De show wordt verder nog wat opgeleukt doordat er af en toe wat videobeelden achter de band geprojecteerd worden. En door het goede geluid is het genieten. De pit is dan ook weer vrij heftig, wat natuurlijk bij een Machine Head show hoort. Net zo voorspelbaar als de pit, is ook de setlist. Natuurlijk komen Old, Ten Ton Hammer, Imperium en Aesthetics Of Hate voorbij, en Halo en Davidian in de toegift. De enige verrassingen zijn de nummers van de nieuwe cd, waarvan er maar liefst zes van de zeven gespeeld worden. Eigenlijk deert het niet dat er een vrij veilige setlist gekozen is, want we weten nu wel al dat Machine Head het komende jaar vast nog wel een keer terugkomt, met wat andere nummers. Want vanavond in 013 was het gewoon weer bijna twee uur genieten, en dat vraagt om meer.
Setlist Machine Head:
1. I Am Hell (Sonata in C#)
2. Be Still And Know
3. Imperium
4. Beautiful Mourning
5. The Blood, The Sweat, The Tears
6. Locust
7. This Is The End
8. Aesthetics Of Hate
9. Old
10. Darkness Within
11. Bulldozer
12. Ten Ton Hammer
13. Who We Are
toegift:
14. Halo
15. Davidian
Klik op de foto's voor grotere versies
