Nu 2023 definitief achter ons ligt, de oliebollen verteerd zijn, de vuurwerkresten weggeveegd worden en de kerstbomen opgeruimd zijn, is het de eerste maanden van 2024 nog n keer tijd om achterom te kijken naar het afgelopen muzikale jaar, voordat het vizier weer op de toekomst wordt gericht. Welke platen van vorig jaar zijn onder de radar gebleven, maar zijn interessant genoeg om alsnog in de schijnwerpers te zetten? In deze terugblikkende reeks bespreek ik tien platen uit 2023 die zeker de moeite van het beluisteren waard zijn.
De zesde in deze serie is afkomstig van een nogal obscuur gezelschap dat letterlijk en figuurlijk ver verwijderd is van Nederland. De atmosferische synthwave/blackmetalgroep Mesarthim is namelijk afkomstig uit Australi en kenmerkt zich vooral door esoterische en kosmologische thematiek. In relatief kort tijdsbestek Mesarthim bestaat nog geen tien jaar heeft dit duo een zeer verdienstelijk repertoire opgebouwd. Met het vorig jaar verschenen Arrival is deze groep al toe aan zijn zesde langspeler en dan tel ik de talloze eps, singles en compilaties nog niet eens mee. En sinds ik Mesarthim op het spoor ben gekomen middels het tweede, in Morsecode getitelde album .- -... ... . -. -.-. . (2016) ben ik aardig verslaafd geraakt aan de zeer specifieke mengelmoes van melancholische black metal en etherische, trance-achtige keyboardklanken.
Nu is Mesarthim niet uniek in zijn zinnenprikkelende cocktail van toetsentovenarij en grimmig geraas, maar de uitvoering is wel buitengewoon krachtig. Het fraaie aan de muziek is ook de ontwikkeling over de albums heen. Zo is Mesarthim steeds wat verder opgeschoven richting een progressieve sound, waarin het synthwavewerk op iedere langspeler gelaagder, psychedelischer en origineler is. Het lijkt dan ook wel alsof Mesarthim steeds meer durft te experimenteren. Zo duiken er op het vorige album The Degenerate Era (2020) regelmatig lekker zweverige, uitgesponnen gitaarsolos op, die de behoorlijk volle muziek wat meer ademruimte geven.
Ook op de meest recente full-length Arrival is de ontwikkeling van de band goed te horen. De keyboardklanken en spacy effecten zijn zeer kunstig in de composities verweven en vormen er bij vlagen zelfs het hoofdbestandsdeel van. Zo worden de ruizige blackmetalriffs in het heerlijke Arrival Part 2 en Arrival Part 5 aan alle kanten omringd door dromerige keyboardklanken en trippy effecten. En in het flitsende en haast euforische Arrival Part 3 lijkt het haast alsof we naar een soort blackmetal space opera aan het luisteren zijn. Het moge duidelijk zijn dat Arrival een bijzonder rijk totaalgeluid heeft en dan hebben we het nog alleen maar over het eerste deel van het album gehad, met relatief korte composities, die rond de zes minuten klokken.
Het tweede deel van Arrival bestaat uit een korte, instrumentale track en twee nummers die de tienminutengrens passeren. Arrival Part 6 is bijzonder dynamisch en laveert tussen strakke, ietwat nerveuse erupties met beats die aan Mysticum doen denken, epische riffs en verrassend ingetogen passages vol sprankelend toetsenwerk. Het afsluitende Type IV is zelfs een epos van bijna zeventien minuten. Deze track valt op door zijn subtielere opbouw, waardoor het nummer een dromerig karakter krijgt en zelfs richting krautrock neigt, maar gaandeweg desondanks culmineert in een synthetische vuurwerkshow van jewelste.
Het wordt wat saai om te constateren, maar eigenlijk is het heel bijzonder dat Mesarthim wederom zon meeslepend, eclectisch en bombastisch werkstuk aflevert. Gelukkig heeft Arrival ook de meest professionele sound van Mesarthim tot nu toe meegekregen, waardoor de gedetailleerde en rijkelijk gelardeerde muziek van deze Australirs in vol ornaat uit de speakers komt schallen. Een triomfantelijke kosmologische trip vol verborgen details en wonderlijke afslagen, die van begin tot eind weet te boeien.
Tracklist:
1. Arrival Part 1
2. Arrival Part 2
3. Arrival Part 3
4. Arrival Part 4
5. Arrival Part 5
6. Arrival Part 6
7. Arrival Part 7
8. Type IV
