Het Finse Hexvessel is bij de liefhebbers van psychedelica en folk een behoorlijk bekende naam. Roadburn-minnend publiek is de band van zanger/gitarist Matt McNerney (Grave Pleasures, ex-Beastmilk en vele andere) al heel wat keren tegengekomen. 2024 belooft al helemaal speciaal te worden. Niet alleen is McNerney gevraagd voor een speciaal voor Roadburn te componeren project (dat onder de titel Music For Gloaming: A Nocturne zal worden opgevoerd door Hexvessel Folk Assembly), ook zal hij ook het nieuwste album Polar Veil integraal ten gehore brengen. Die zesde langspeler van de Finnen verscheen enkele maanden geleden via Svart Records en zal bij menigeen in het oog springen door de werkelijk sublieme hoes, die erin slaagt zowel magisch als dreigend te zijn.
Nu zijn mijn verwachtingen na het ronduit matte en slaapverwekkende Kindred (2020) niet direct hooggespannen. Die plaat bestaat toch vooral uit een collectie futloos voortploeterende folktracks, die slechts sporadisch weten te boeien. Het interessante aan Polar Veil is echter dat Hexvessel voor een volstrekt nieuwe aanpak kiest. Deze plaat valt nog het best te omschrijven als een herinterpretatie van de psychedelische en folkelementen uit de muziek van Hexvessel door het muzikale prisma van de black metal. Dat wil zeggen dat deze aspecten nog wel aanwezig zijn in de sound, maar ruw naar de achtergrond worden gedwongen door de grimmige, dunne gitaarsound en pruttelende drums.
Deze toch niet direct logisch combineerbare stijlelementen blijken verrassend goed samen te gaan en contrasteren bovendien wonderwel met het dromerige en wat lome stemgeluid van McNerney. Qua sfeer doet Polar Veil dan ook wel denken aan het recente album Spine van Myrkur, vanwege de spannende wisselwerking tussen ijskoude black metal en etherische ambient en warmbloedige folk, hoewel de zang volstrekt onvergelijkbaar is. Qua inspiratie put Hexvessel verder vooral uit de oude blackmetalgrootheden uit de tweede golf van begin jaren negentig. Opener The Thundra Is Awake begint bijvoorbeeld met een snijdende, kille riff die zo op het oude werk van Darkthrone of Burzum had kunnen staan, terwijl de onderkoelde gitaarpartij en het militaristische drumwerk in de tweede helft van de track wat aan Satyricon doen denken. Die Satyricon-achtige gitaarloopjes horen we ook terug in het trage en kruipende Crepuscular Creatures.
De agressie en snelheid die dit soort black metal typeert, is echter meestal afwezig, met als uitzondering het weldadige drumgepruttel in Homeward Polar Spirit. Het tempo ligt op de meeste momenten lager, waardoor de muziek een wat plechtstatig karakter krijgt. Het sterke Older Than The Gods werkt bijvoorbeeld hypnotiserend door de plechtige reclamaties van McNerney, terwijl de track tegelijkertijd veel meer pit krijgt door de ruizige, langgerekte riffs die de zanger vergezellen. Ook het intrigerende Listen To The River blijkt vooral slepend en minimalistisch en wordt verfraaid door heel subtiel ingezet, ondersteunend toetsenwerk. De beste combinatie van invloeden horen we in het langste nummer van het album. A Cabin In Montana staat vol geweldige riffs, die grimmig tot op het bot zijn, terwijl de ijzersterke zanglijnen voor extra dramatiek zorgen. Ook Eternal Meadow verdient een eervolle vermelding, met name door het mooie, dromerige intermezzo met akoestisch gitaarwerk en de fraaie, licht psychedelische brug.
Hoewel alle ingredinten aanwezig lijken voor een volstrekt incoherente potpourri, pakt Polar Veil verrassend goed uit. Het album ontpopt zich als een intrigerend experiment, waarbij de dromerigheid en grimmigheid van de albumhoes eveneens in de muziek tot uiting komen. Iets minder magisch dan de visuele vormgeving, maar nog steeds zeer verdienstelijk. Ik ben benieuwd in welke richting Hexvessel zich verder gaat ontwikkelen in de komende jaren.
Tracklist:
1. The Tundra Is Awake
2. Older Than The Gods
3. Listen To The River
4. A Cabin In Montana
5. Eternal Meadow
6. Crepuscular Creatures
7. Ring
8. Homeward Polar Spirit
