De lijst van positieve punten van het nieuwste album van Angelus Apatrida is te uitgebreid om in n pakkende openingszin samen te vatten. De mannen hebben het weer geflikt. Het Spaanse thrash-kwartet levert met zijn achtste studioalbum opnieuw een indrukwekkende dosis geweld af, die keer op keer een brede grijns op mijn gezicht tovert.
Angelus Apatrida heeft al meer dan twee decennia bewezen uitstekend werk te leveren. Twee jaar geleden, ter gelegenheid van het twintigste jubileum, brachten de heren het album Angelus Apatrida (2021) uit, dat zeer positief werd ontvangen. Ook Cabaret De La Guillotine (2018) is zeer populair. Sinds de oprichting in 2000 is de bezetting ongewijzigd. De bandleden zijn meesters in hun vak en overtuigen keer op keer met uitstekende thrash. Ook platenmaatschappij Century Media is hiervan overtuigd en ondersteunt de groep al sinds 2009.
Aftermath bewijst opnieuw de kracht van Angelus Apatrida. Muzikaal gezien bevat de plaat dezelfde elementen die de voorgaande platen zo goed maken. Deze heren beheersen de kunst van thrash tot in de perfectie. Toch voegt dit album ook iets nieuws toe; meerdere samenwerkingen met andere artiesten. Dat is iets wat de band in het verleden niet vaak heeft gedaan. Dit geldt voor de nummers Snob met Jamey Jasta (Hatebreed), Fire Eyes met Pablo Garca (Warcry), What Kills Us All met Sho-Hai (Violadores, ShoHai) en Vultures And Butterflies met Todd La Torre (Queensrche). Deze samenwerkingen maken de sound interessanter en dan vooral de verrassende rap van Sho-Hai en de progressieve zang van Todd La Torre. Maar ook Cold en Gernika scoren met hun vlijmscherpe riffs en dreunende drumwerk. Scavenger, Rats en I Am Hatred bevatten de agressie die je van de band gewend bent. Het zijn stuk voor stuk sterke tracks met een uitmuntende sound van producer Zeuss (Rob Zombie, Overkill, Hatebreed, Municipal Waste).
Angelus Apatrida durft ook gas terug te nemen en weet daarmee een uitstekende balans te vinden tussen melodie en agressie, zoals te horen is in To Whom It May Concern. Dit nummer doet denken aan Farewell van het album Cabaret De La Guillotine, vooral door de emotionele impact van de melodieuze en meeslepende solo's, die in contrast staan met het ruwe geweld. Het is een meeslepende track die gedurende de ruim acht minuten speeltijd de aandacht goed vasthoudt.
Met ruim twintig jaar gedeelde ervaring hebben de mannen de lat hoog gelegd. Het repertoire is consequent uitstekend en Aftermath is daarop geen uitzondering. Er zijn geen zwakke nummers te vinden op dit album. De vertrouwde thrash-sound is tot in de puntjes uitgewerkt en de bijdragen van de gastartiesten zorgen voor aangename verrassingen. Passie en vakmanschap blijken opnieuw de kernwaarden van Angelus Apatrida te zijn.
Tracklist:
1. Scavenger
2. Cold
3. Snob (feat. Jamey Jasta)
4. Fire Eyes (feat. Pablo Garca)
5. Rats
6. To Whom It May Concern
7. Gernika
8. I Am Hatred
9. What Kills Us All (feat. Sho-Hai)
10. Vultures And Butterflies (feat. Todd La Torre)
