Angelus Apatrida heeft geen introductie meer nodig. Sinds het verschijnen van het debuut Evil Unleashed (2006) ligt met iedere plaat de lat voor de volgende hoger. Het zesde album Cabaret De La Guillotine vormt daarop geen uitzondering. Vlijmscherpe riffs, een perfecte balans tussen melodie en agressie, goede songstructuren en dat alles gecombineerd met een goede sound. De plaat is opgenomen in de eigen studio in Albacete en net als de voorgaande platen is de mix en mastering gedaan door Daniel Cardoso (drummer/toetsenist Anathema en eigenaar van de Ultrasound Studios 3 in Moita, Portugal).
De albumtitel verwijst specifiek naar de naam van een restaurant waar de Fransen zaten te genieten van hun hors d'oeuvres, terwijl ze toekeken hoe hun landgenoten werden onthoofd. Verder hebben de lyrics een meer persoonlijke, landspecifieke kant. Net als op de voorgaande platen zijn de teksten van frontman Guillermo Izquierdo gebaseerd op sociale vraagstukken en er is in Spanje de laatste jaren wel iets veranderd. De vrijheid van meningsuiting wordt bedreigd door de antiterrorismewet. Steeds meer socialmedia-gebruikers, journalisten, advocaten en muzikanten zijn aangeklaagd en zelfs veroordeeld, omdat ze iets gezegd of geschreven hebben wat niet mag. Amnesty International heeft hierover recent het rapport Tweet if you dare uitgebracht.
Muzikaal slaat Angelus Apatrida een brug tussen de Bay Area (Testament, Exodus) en de Teutoonse troika (vooral Destruction). Cabaret De La Guillotine is over het geheel bruter dan Hidden Evolution (2015). De NWOBHM-invloeden zijn zeker niet verdwenen en er blijft voldoende ruimte voor variatie en afwisseling. Het strakke gitaarspel van Guillermo en David lvarez staat op de voorgrond en de tracks doen nauwelijks voor elkaar onder. Ieder nummer bevat wel iets waardoor de aandacht erop gevestigd wordt. Neem het ritmisch sterke Downfall Of The Nation met een hoofrol voor drummer Vctor Valera, de dreunende basloopjes van Jos Izquierdo in Witching Hour, het balladesque begin van Farewell (over een verloren strijd tegen kanker) of de giftige thrasher One Of Us.
Cabaret De La Guillotine is zonder twijfel de beste plaat van Angelus Apatrida tot nu toe. Alles klopt. Het artwork van Gyula Havancsk (Destruction, Annihilator) is directer dan de mystieke hoes van Hidden Evolution en datzelfde geldt voor de muziek. De teksten zijn geschreven met een gevoel van patriottisme en vocaal levert Guillermo een uitstekende prestatie, vooral in The Die Is Cast. Wat mij betreft behoort Cabaret De La Guillotine ook tot de betere thrashplaten van de laatste jaren.
Tracklist:
1. Sharpen The Guillotine
2. Betrayed
3. Ministry Of God
4. The Hum
5. Downfall Of The Nation
6. One Of Us
7. The Die Is Cast
8. Witching Hour
9. Farewell
10. Martyrs Of Chicago
